سرمايه اجتماعي و اثربخشي كاركنان گمرگ (مطالعه موردي: استان كردستان)

Sustainable Development Policy Institutionalization in Iran: Barriers and Model

سرمايه‌ اجتماعي مفهومي چندبعدي و چندلايه است كه در سال‌هاي اخير در حوزه‌هاي گوناگون علوم اجتماعي،‌ اقتصاد و علوم سياسي مطرح شده است. سرمايه‌اجتماعي به مثابه يك كل، عبارت است از ارتباطات و شبكه‌هاي اجتماعي‌ كه مي‌توانند حس همكاري و اطمينان را در ميان افراد يك جامعه پديد آورند. بسياري از جامعه‌شناسان و متفكران حوزه‌هاي علوم اجتماعي بر اين باورند كه توجه به سرمايه اجتماعي يكي از ابعاد مهم توسعه‌ جوامع است. بر اين اساس، مقاله حاضر به بررسي ارتباط ميان سرمايه اجتماعي و اثربخشي كاركنان گمرك استان كردستان پرداخته است. پژوهش حاضر به روش توصيفي، از نوع پيمايشي است. ابزار گردآوري اطلاعات دو پرسشنامه بود كه بعد از برآورد اعتبار و پايايي (از طريق تحليل عاملي) در بين پاسخگويان توزيع گرديد. جامعه آماري اين پژوهش را كاركنان گمرگ استان كردستان در سه شهر سنندج، مريوان و بانه تشكيل دادند كه از ميان آنان 120 نفر به‌عنوان نمونه آماري تعيين شدند و در نهايت 110 پرسشنامه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج آزمون فرضيات بيانگر آن است كه بين تمام ابعاد، متغير مديريت سرمايه اجتماعي (اعتماد اجتماعي، ميزان روابط كاركنان در شبكه‌هاي اجتماعي، ميزان مشاركت گروهي كاركنان و ميزان مشاركت كاركنان در اجتماع محلي) و ميزان اثربخشي كاركنان گمرك استان كردستان رابطه معني‌دار و مستقيمي وجود دارد. نتيجه تحليل رگرسيوني بيانگر اين بود كه ابعاد چهارگانه سرمايه اجتماعي به طور خالص 238 درصد از واريانس اثربخشي كاركنان در معادله را تبيين مي‌كنند و متغير ميزان مشاركت گروهي كاركنان، تعيين‌كننده‌ترين عامل اثرگذار بر اثربخشي كاركنان در جامعه مورد مطالعه هستند.

Social capital is a multidimensional and multilayered concept, frequently discussed in recent years in the fields of social science, economics and political science. Social capital is collective communications and social networks, facilitating the sense of cooperation and trust among the individuals in a society. Many sociologists and social science scholars believe that social capital is an important area of community development. Accordingly, this paper examines the relationship between social capital and the effectiveness of customs office employees in Kurdistan province. This is a descriptive, survey-type study. The data collection tool was a questionnaire whose copies were handed out among the participants after having been tested for its validity and reliability (through factor analysis). The statistical population of the research was customs office employees of three cities of Sanandaj, Marivan and Baneh in Kurdestan province, out of which 120 employees were selected as samples. Finally, 110 retuned questionnaires were analyzed. The results showed that there was a meaningful and direct relationship between all aspects of social capital variables (i.e. social trust, employees’ relations in the social networks, employees’ group participation and their involvement in the local community groups) and the effectiveness of customs employees. The results of the regression analysis indicated that the four dimensions of social capital explain 23.8 Percent of the variance of employeesʹ effectiveness in the equations. Meanwhile, they indicated that employees’ group participation was the most determining factor to influence the effectiveness of employees.