اثر مهار سلول‌هاي گليا بر بهبود درد نوروپاتي و افزايش اثر ضد دردي مورفين در يك مدل نوروپاتي در موش صحرايي

Effect of glial inhibition in attenuation of neuropathic pain and improvement of morphine analgesic effect in a rat model of neuropathy

مقدمه: دردهاي نوروپاتي از مشكل‌ترين موارد درمان هستند. مهار فعاليت سلول‌هاي گليا با تركيبات دارويي مناسب با كاهش بيان سيتوكين‌هاي پيش‌التهابي موجب بهبود دردهاي نوروپاتي مي‌شود. در مطالعه حاضر اثر تجويز داخل صفاقي پنتوكسي‌فيلين بر علايم درد نوروپاتي ناشي از بستن عصب سياتيك و بهبود اثر ضددردي مورفين مورد بررسي قرار گرفته است. روش ها: موش‌هاي صحرايي نر ويستار (270-230 گرم) براي ايجاد مدل نوروپاتي بستن مزمن عصب سياتيك تحت عمل جراحي قرار گرفتند، در گروه شم عصب باز شد ولي گره زده نشد. در 5 گروه (8=n) مورفين (mg/kg s.c.5/2، 5، 5/7، 10 ،15) در روز صفر و روزهاي 6 و 14 بعد از جراحي تزريق شد، به منظور بررسي اثر ضد دردي دوزهاي مختلف مورفين تست‌هاي رفتاري هارگريوز و فون‌فري قبل و 30 دقيقه بعد از هر نوبت تزريق مورفين انجام گرفت. در گروه‌هاي جداگانه، پنتوكسي‌فيلين (mg/kg i.p.8، 15، 30) و نرمال سالين (حامل) از روز ششم تا 13بعد از جراحي تزريق گرديد، پس از تزريق آخرين دوز پنتوكسي‌فيلين تست‌هاي رفتاري انجام گرفت، در روز 14 بعد از جراحي مورفين (mg/kg s.c.5) تزريق و تست‌هاي رفتاري بعمل آمد. يافته ها: نتايج نشان داد اثر ضد دردي مورفين (mg/kg5) در روز 6 و مورفين (mg/kg5، 5/7، 10، 15) در روز 14 پس از بستن عصب سياتيك نسبت به روز صفر كاهش معني‌دار داشته است. پنتوكسي‌فيلين ( mg/kg 15،30) موجب كاهش هايپرآلژزياي حرارتي و (mg/kg30) موجب كاهش آلودينياي مكانيكي در روز 13 بعد از جراحي و همچنين پنتوكسي‌فيلين (mg/kg 15،30) موجب بهبود اثر ضد هيپرآلژزيايي مورفين (5mg/kg) در روز 14 بعد از جراحي گرديده است در حالي كه بر اثر ضد آلودينيايي مورفين اثري نداشته است. نتيجه گيري: بدنبال ايجاد ضايعات عصبي اثر ضد دردي مورفين كاهش مي يابد. اين اثر مي‌تواند ناشي از فعال شدن سلول‌هاي گليا باشد زيرا مهار فعاليت سلول‌هاي گليا پس از ايجاد آسيب عصبي توانسته است دردهاي نوروپاتي را كاهش داده و اثر ضد هيپرآلژزيايي مورفين را كه در اين شرايط كاهش يافته بهبود بخشد هر چند كه بر اثر ضد آلودينياي مورفين تاثير معني داري نداشته است.

Introduction: Pharmacological blockage of glial activity has been proved useful for treatment of neuropathic pain by lowering proinflammatory cytokines. The present study is to confirm the effect of post-injury administration of pentoxifylline on chronic constriction injury (CCI)-induced neuropathic pain symptoms_ and improved the efficacy of morphine anti-nociception. Methods: Male Wistar rats (230-270 g) underwent surgery for induction of CCI model of neuropathy. In the sham group the nerve was exposed but not ligated. In 5 groups (n=8) morphine (2.5, 5, 7.5, 10, 15 mg/kg s.c.) was administered in post-operative days (POD) 0, 6 and 14. To evaluate the analgesic effect of different doses of morphine, Von Frey and Hargreaves tests were performed before and 30 minutes after morphine administration. In different groups, pentoxifylline (8, 15, 30 mg/kg i.p.) or normal saline (vehicle) were administered from POD6 to POD13. Behavioral tests were utilized after last dose of pentoxifylline and also on POD14 again after injection of a single dose of morphine (5 mg/kg, s.c.). Results: The analgesic effect of morphine (5 mg/kg) on POD6 and morphine (5, 7.5, 10, 15 mg/kg) on POD14 was significantly decreased in comparison to POD0. Pentoxifylline effectively attenuated thermal hyperalgesia (at 15 and 30 mg/kg) and mechanical allodynia (at 30 mg/kg) on POD13. However, pentoxifylline (15, 30 mg/kg) improved the anti-hyperalgesic effect of morphine (5 mg/kg s.c.) on POD14. Conclusion: Analgesic effect of morphine was reduced after nerve injury and it may be due to the activation of glia. Inhibition of glial activity is an effective way to attenuate CCI-induced neuropathic pain and also to improve the anti-hyperalgesic effect of morphine, without significant effect on its anti-allodynic effect.