فعاليت هوازي باعث بهبود يادگيري فضايي و فعاليت حركتي موش هاي صحرايي مسن مي شود

Aerobic activity improves spatial learning and motor activity in aged rats

مقدمه: افزايش سن در بزرگسالان بر عملكرد حركتي و كاركردهاي شناختي تاثير منفي مي گذارد، لذا شناسايي راهبردهاي مناسب براي جلوگيري از كاهش عملكرد شناختي و حركتي ضرورت مي يابد. به نظر مي رسد آمادگي قلبي-عروقي ناشي از فعاليت هوازي يك ميانجي فيزيولوژيكي است كه ارتباط بين فعاليت بدني و بهبود عملكرد شناختي را تبيين مي-كند. هدف از اين تحقيق، بررسي تاثير فعاليت هوازي بر يادگيري فضايي و فعاليت حركتي موش هاي صحرايي مسن بود. روش ها: تعداد 24 موش صحرايي نر مسن سالم از نژاد Albino-Wistar به طور تصادفي در دو گروه كنترل (وزن: 34±458 گرم) و فعاليت هوازي (وزن: 40±443 گرم) قرار گرفتند. موش هاي گروه فعاليت هوازي، به مدت 8 هفته به فعاليت هوازي با استفاده از دويدن بر روي تردميل، مطابق روش بروكس و همكاران (1984)، پرداختند. پس از پايان دوره فعاليت بدني، آزمون هاي ماز آبي موريس و open-field، به ترتيب براي سنجش يادگيري فضايي و عملكرد حركتي موش ها انجام شد. از شاخص هاي مدت زمان تاخير و مسافت طي شده تا پيدا كردن سكو به عنوان ملاك هاي سنجش ميزان يادگيري فضايي و مسافت طي شده، مدت زمان حركت و سرعت حركت به عنوان ملاك هاي سنجش ميزان عملكرد حركتي موش ها استفاده شد. يافته ها: در عملكرد شناختي، گروه فعاليت هوازي در آزمونهاي اكتساب (شاخصهاي مسافت طي شده براي يافتن سكو (F1,22=8.59، (P=0.004 و مدت زمان تاخير در يافتن سكو (F1,22=7.22, P=0.007) و probe (شاخص زمان سپري شده در ربع هدف (t22=2.24، p=0.018)) و يادداري (شاخص هاي مسافت طي شده براي يافتن سكو (t22=2.82، p=0.005) و مدت زمان تاخير در يافتن سكو (t22=3.73، p=0.001)) عملكرد بهتري نسبت به گروه كنترل داشت. همچنين، در عملكرد حركتي، گروه فعاليت هوازي در هر سه شاخص مسافت طي شده (t22=2.83، p=0.005)، مدت زمان حركت (t22=2.15، p=0.03) و سرعت حركت (t22=2.52، P=0.01) عملكرد بهتري نسبت به گروه كنترل داشت. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد كه يك دوره فعاليت هوازي باعث بهبود يادگيري فضايي و عملكرد حركتي موش هاي صحرايي مسن مي شود.

Introduction: Aging has negative effects on motor and cognitive functions, therefore finding appropriate strategies to prevent the decline of these functions is necessary. It seems that cardiovascular fitness obtained by aerobic activity is a physiological mediator that explains the relationship between physical activity and improved cognitive performance. The aim of this research was to assess the effects of aerobic activity on spatial learning and motor activity in aged rats. Methods: 24 Albino Wistar healthy aged male rats were randomly divided into control (weight: 458±34 grams) and aerobic activity (weight: 443±40 grams) groups. Aerobic activity group ran 8 weeks on treadmill according to Brooks et al. (1984) protocol. After the end of physical activity period, Morris Water Maze and open-field tests were performed to assess spatial learning and motor function, respectively. Latency and distance moved to find platform were used as criteria of spatial learning, while distance moved, mobility duration and movement speed were used as criteria of motor function. Results: In spatial learning, aerobic activity group performed better in acquisition (distance moved (F1,22=8.59, p=0.004) and latency time (F1,22=7.22, p=0.007)), probe (time spent in target quadrant (t22=2.24, p=0.018)), and retrieval tests (distance moved (t22=2.823, p=0.005) and latency time (t22=3.73, p=0.001)) compared to the control group. Aerobic activity group performed also better in all indices of motor function including distance moved (t22=2.83, p=0.005), mobility duration (t22=2.15, p=0.03), and movement speed (t22=2.52, p=0.01) compared to control group. Conclusion: Results showed that aerobic activity improves spatial learning and motor function in aged rats.