تاثير حمايت مداوم طي زايمان بر پيشرفت زايمان زنان نخست باردار

The Effect of Continuous Support during Labor on Labor Progress in Primigravida Women

مقدمه: زايمان سخت، شايع ترين علت سزارين اوليه است. عوامل روحي- رواني، جسمي و فيزيولوژيك در پيشرفت زايمان نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف تعيين تاثير حمايت مداوم طي زايمان بر پيشرفت زايمان زنان نخست باردار انجام شد. روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني در سال 87-1386 بر روي 80 زن نخست باردار در بيمارستان ام البنين (س) مشهد انجام شد. افراد به صورت تصادفي در گروه مراقبت حمايتي و گروه مراقبت معمول قرار گرفتند. در هر دو گروه اطلاعات مربوط به ليبر و زايمان توسط پژوهشگر در فرم معاينه و مشاهده ثبت شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS (نسخه 14) و آزمون‌هاي تي، من ويتني، كاي دو و دقيق فيشر انجام شد. ميزان p كمتر از 05/0 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: دو گروه مراقبت حمايتي و مراقبت معمول از نظر ميزان سزارين تفاوتي نداشتند (5/2 درصد در گروه مراقبت حمايتي و 5/2 درصد در گروه مراقبت معمول؛ 562/0=p). اما دو گروه از نظر طول مدت بخش فعال مرحله اول زايمان (018/0=p)، نياز به تقويت زايمان با اكسي توسين (033/0=p) و استفاده از داروهاي ضد درد تفاوت آماري معني داري داشتند (042/0=p). نتيجه گيري: حمايت مداوم ماما طي زايمان باعث كاهش مداخلات حين زايمان مي شود.

Introduction: Labor dystocia is the most common indication for primary cesarean section. The psycho-emotional, physical and physiological factors are involved in labor progress. This study was performed to evaluate the effect of continuous support during labor on labor progress in primigravida women. Methods: This randomized clinical trial was conducted in 2007-2008 on 80 primigravida women in Omolbanin hospital of Mashhad, Iran. Subjects were divided randomly into two groups of supportive care and routine care. Information related to labor and delivery was recorded by researcher in examination and observation forms for both groups. Data were analyzed by SPSS software version 14 and t-student test, Mann-Whitney, chi-square and Fisher exact testes. P value less than 0.05 was considered significant. Results: The rate of cesarean delivery was not different in supportive care and routine care groups (%2.5 in supportive care group and % 2.5 in usual care group; p=0.562). But the differences between two groups were statistically significant in terms of duration of active phase at the first stage of labor (p=0.018), need for oxytocin augmentation in labor (p=0.033) and use of intrapartum analgesia (p=0.042). Conclusion: The midwife’s continuous support reduces intrapartum intervention.