بررسي و تحليل دو تراژدي سهراب و فرود بر پايه نظريه «ميتوس تراژدي» فراي

An Analysis of Two Tragedies Sohrāb and Forood based on the Tragedy Mythos of Fry

نُرترُپ فراي از منتقدان ادبي اسطوره‌گراست كه به ادبيات به ديد صور نوعي مي‌نگرد. فراي در كتاب تحليل نقد در تبيين نظريه «ميتوس تراژدي»، به بررسي صور نوعي، ساختار، شخصيت‌ها و مراحل تراژدي مي‌پردازد. در شاهنامه، دو داستان سهراب و فرود از بن‌مايه‌هاي قوي تراژيك برخوردارند. با توجه به مسايلي از قبيل صور نوعي، ساختار، شخصيت‌ها و مراحل تراژيك اين دو اثر، مي‌توان آنها را در كنار بزرگ‌ترين تراژدي‌هاي جهان به گونه‌اي بررسي و تحليل كرد كه قابل تطبيق و بررسي با ميتوس تراژدي فراي ‌باشند. عنصر مشترك همه اين تراژدي‌ها تضاد و تقابل يا كشمكش دو منشا قدرت براي اثبات خود و دفع ديگري است. اين تقابل، ذاتي است و به ساختار و طبيعت تراژدي برمي‌گردد. سهراب و فرود، قهرمانان اصلي داستان تراژيك خود هستند، اما به دليل تقابل با قهرمانان و شخصيت‌هاي بزرگي چون رستم، كيخسرو و توس مورد توجه قرار نگرفته‌اند.

Northrop Fry, the literary critic, adopts an archetypal approach in his study of literature. In his Anatomy of Criticism, Fry examines the archetypes, structures, and characters of tragedy in order to build up his theory of Tragedy Mythos. This theory seems to be applicable to two tragedies of Sh?hn?me, named Sohr?b, and Forood. The element which can be seen in all tragedies, according to Fry, is the inherent conflict between two sources of power which has its origin in the nature of tragedy. Sohr?b and Forood are two important tragic heroes who have been neglected to be academically studied because of the existence of some well-known characters such as Rostam, Key Khosro, and Toos.