اثربخشي آموزش‌هاي محيط زيستي در آگاه‌سازي شهروندان جهت كاهش استفاده از مواد پلي‌اتيلني (مطالعه موردي: محدوده شهرداري منطقه 9 تهران)

Investigation the Role of Environmental Instructions in Reduction of the Use of polyethylene Material (Case study: District 9 of Tehran)

در اين پژوهش نقش آموزش در كاهش دور ريز مواد پلي اتيلني مورد بررسي قرار گرفت. منطقه 9 شهرداري در غرب تهران واقع شده است اين منطقه با وسعتي نزديك به 6/19 كيلومترمربع جمعيتي بالغ بر 170000 نفر را در خود جاي داده است. در اين پژوهش ابتدا مطالعات كتابخانه‌اي صورت گرفت سپس جامعه و نمونه تعين گرديد و پس از تجزيه تحليل‌هاي پرسشنامه نتايج نشان مي‌دهد ميزان كاهش دور ريز مواد پلاستيكي با ميزان تحصيلات، شغل و فعاليت‌هاي شهرداري در منطقه 9 ارتباط مستقيم داشته و جهت آن‌ها نيز مثبت ارزيابي شده است نتايج آزمون t جفتي براي مقايسه ميانگين مواد پلي‌اتيلني در دو گروه آموزش ديده و شاهد نيز نشان‌دهنده اين موضوع است كه دوره‌هاي آموزشي باعث كاهش در استفاده از مواد پلي اتيلني در سطح منطقه گرديده است. در نهايت راهكارهاي مناسب براي منطقه 9 شهرداري تهران در جهت كاهش دور ريز مواد پلي اتيلني ارايه گرديد.

In this study, the role of education in reducing the use of polyethylene was investigated. District 9 of Tehran city council is located in the West part of the town with an area of 19.6 square kilometers inhabited by 170,000 people. Primarily, library research was conducted followed by the determination of sample size and the analysis of the questioner. Results showed that a reduction in the amount of plastic materials is strongly related to the level of education, job and municipal council services in district 9 which were evaluated positive. Results of the T-test show that a couple was trained on the comparison of polyethylene materials and control treatments indicate that training courses alleviated using polyethylene materials. Finally, successful strategies for district 9 of Tehran were designed in order to minimize the use of polyethylene materials.