بررسي محدوديت‏هاي روابط مسلمان با غيرمسلمان از منظر شهيد مطهري

The Limitations of the Relations of Muslims with Non-Muslims in Martyr Motahhari’s View

يكي از مهم‏ترين دستورات اسلام در حوزه رابطه با انسان‏هاي ديگر، تعيين ضابطه براي رابطه مسلمان با غيرمسلمان است. مقاله حاضر كوشيده است تا با روش توصيفي، چگونگي رابطه مسلمان با غيرمسلمان را با استناد به آثار شهيد مطهري بيان كند و به اين نتيجه رسيده كه مشي اسلام در تعيين ضابطه براي رابطه مسلمان با غيرمسلمان، بر اساس اعتدال و ميانه‏روي است، به‏گونه‏اي كه نه دستور كلي قطع رابطه صادر كرده و نه اجازه هرگونه رابطه‏اي را داده است. اسلام براي حفظ دين افراد، مصلحت مسلمانان و عزت و استقلال جامعه اسلامي، روابطي مانند ازدواج، دوستي، كمك و احسان، تعليم و تعلّم، تعامل فرهنگي، تجاري، و همزيستي با غيرمسلمانان را محدود كرده و براي حضور غيرمسلمان در قلمرو حكومت اسلامي و تصدي مناصب و پستهاي حساس، سخت‏گيري كرده است و تسلط و ولايت غيرمسلمان بر مسلمان را به هيچ‏وجه نمي‏پذيرد.

One of the most important issues about human relations in Islam is determining the criterion of the relations between Muslims and non-Muslims. Using a descriptive method, the present paper seeks to expound the nature of the relations between Muslims and non-Muslims by referring to Martyr Motahhari’s works. It concludes that in Islam moderation is a key for determining the criterion of the relations between Muslims and non-Muslims, so that it neither gives a general command to sever all relations nor gives a permission. In order to preserve individuals’ religion, Muslims’ interests and dignity and independence of Islamic society, Islam has set limits on the relations with non-Muslims regarding marriage, friendship, giving aid and magnanimity, teaching and learning, cultural and trade exchange, and coexistence. Furthermore, strict rules are observed relating to non-Muslimsʹ participation in Islamic government, and their holding important posts and positions, and their authority over Muslims is totally rejected.