بررسي تاثير عصاره الكلي گياه درمنه تركي (Artemisia annua) در مقايسه با كلروكين بر پلاسموديوم برگيي در موش سفيد آزمايشگاهي

Comparison between the effects of ethanolic extract of Artemisia annua and chloroquine on Plasmodium berghei in white mice

چكيده زمينه و هدف: از آنجا كه در سال‌هاي اخير اهميت گياهان دارويي بومي در درمان مالاريا محرز شده است، در اين مطالعه اثر عصاره الكلي گياه درمنه تركي بر روي پلاسموديوم برگيي به طور تجربي در موش سوري مورد بررسي قرار گرفت و تاثير آن با كلروكين مقايسه گرديد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي كه با استفاده از روش Peters انجام شد، تعداد 50 عدد موش سوري به 10 گروه 5 تايي تقسيم شدند. 9 گروه از آن‌ها با پلاسموديوم برگيي آلوده گرديدند، 6 گروه با غلظت‌هاي مختلف از عصاره درمنه تركي و گروه 7 با كلروكين تحت درمان قرار گرفتند. گروه 8 و 9 به ترتيب به عنوان گروه‌هاي پلاسبو و بدون درمان تعيين شدند. درمان به صورت زير جلدي و تا 4 روز ادامه داشت. ميزان پارازيتمي در روزهاي چهار و هفت نسبت به گروه‌ شاهد سنجيده شد. گروه 10 در اين مطالعه بدون هيچ‌گونه تزريقي از انگل و دارو بوده، صرفاً جهت كنترل مرگ و مير تصادفي موش‌ها در حيوان‌خانه نگهداري شد. پس از يافتن محدوده اثر دارو، در مرحله بعد به منظور يافتن موثرترين غلظت دارو، مجدداً تعداد 55 عدد موش در 11 گروه 5 تايي با دامنه كوچكتري از غلظت‌هاي دارو، همراه با كنترل مورد بررسي قرار گرفتند. تحليل داد‌ه‌هاي خام با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون T-test انجام گرديد و موثرترين غلظت در بين غلظت‌هاي مورد استفاده مشخص شد. يافته ها: بررسي نشان داد كه غلظت‌هاي 1100 و 1300 ميلي‌گرم بر كيلوگرم عصاره گياهي ميزان پارازيتمي را در موش‌هاي آلوده بيشتر از ساير غلظت‌ها كاهش داده است، اما غلظت‌ mg/kg 1100 سميت كمتري داشته است. تاثير كلروكين بر انگل‌هاي تحت مطالعه قاطع و بيشتر از غلظت‌هاي متفاوت عصاره الكلي درمنه تركي بود (004/0p=). نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد؛ تاثير عصاره الكلي درمنه تركي در غلظت‌ mg/kg 1100 روي پلاسموديوم برگيي قابل توجه است. كليد واژه‌ها: پلاسموديوم برگيي، درمنه تركي، درمان، كلروكين، موش سوري

ABSTRACT Background and Aim: Considering the importance of using native and traditional herbal medicines in the treatment of malaria, we made a comparison between the effects of an ethanolic extract of Artemisia annua and chloroquine on Plasmodium berghei in Sourian mice. Material and Method: In this study 50 Sourian mice were divided into 10 groups, each group consisted of five mice. The evaluation was done according to the Peters test. Nine of ten groups were infected with P. berghei. The first 6 groups were given extracts of Artemisia annua at different concentrations. The seventh and eighth groups received chloroquine and placebo, respectively. The ninth group received no treatment (control group).The tenth group was not infected with Plasmodium berghei and did not receive any treatment and was used for determination of accidental mortality of the mice. In each group, the levels of parasitaemia were determined on the 4th & 7th days, and compared with those of the control group. To find the most effective concentration, the test was repeated with 55 mice divided into 11 groups using limited spectrum of drug concentrations. We used SPSS software and T-test for data analysis. Results: The results indicated that Artemisia annua extract at the concentrations of 1100 and 1300 mg/kg significantly decreased P. berghei parasitaemia in the infected mice, but at the concentration of 1100 mg/kg Artemisia annua had less toxicity (P < 0.05). Conclusion: According to the results of this study Artemisia annua at the concentration of 1100 mg/kg showed considerable effect on P. berghei. Keywords: Plasmodium berghei, Artemisia annua, Treatment, Chloroquine, Sourian mice.