بررسي رابطه دينداري و بيگانگي اجتماعي (مورد مطالعه: دانشجويان دانشگاه تربيت مدرس)

Study of the Relation of Piety and Social Alienation (case study: students of Tarbiat Modares University)

برخي شواهد حاكي از آن است كه در شرايط كنوني جامعه ايران، شكاف‌هاي مختلف نسلي، سياسي، فرهنگي و... در حد قابل ملاحظه‌اي بروز كرده است كه مي‌تواند موجب بيگانگي اجتماعي شود. از طرف ديگر، دست كم از منظر كاركردگرايانه، دين نقش موثري در تقويت ارتباط افراد با جامعه ايفا مي‌كند. هدف اين مقاله بررسي ميزان احساس بيگانگي اجتماعي در بين دانشجويان و رابطه آن با دينداري است. اين بررسي بر اساس داده‌هاي حاصل از يك پژوهش پيمايشي در بين نمونه‌370 نفري از دانشجويان دانشگاه تربيت مدرس صورت گرفته است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از ميزان بالايي از احساس بيگانگي در بين پاسخگويان است. طبق نظريه‌هاي كاركردگرايانه دين، دينداري عامل كاهنده بيگانگي اجتماعي است.

Some evidence indicate that there are various generation, political, cultural etc. gaps in current situation of Iranʹs society which can lead to social alienation; separation of values, norms and what so ever belong to social system. From functionalist view, religion is influential in improving relation of people and society. The purpose of this article is study of social alienation feeling in university students and its relation to piety. This article is based on a survey research data from a sample which is consisting of 370 students of Tarbiat Modares University. The findings indicate the high level of alienation feeling and also on the base of functionalistic theories of religion; piety is the decreasing factor of social alienation.