گستره علم امام در انديشه علماي شيعه

سعه علم الامام في فكر علما الشيعه

«علمِ امام» از مسايلي است كه همواره اذهان علما و متفكران شيعي و حتي بسياري از پيروان ايمه: را به خود مشغول كرده است. بدين روي، سبب ايجاد پرسش هايي از ايمه اطهار عليهم السلام در اين باره شده است. با توجه به پرسش هاي متعددي كه در اين زمينه مطرح است، اين نوشتار تنها از يك منظر به اين مسيله -مي پردازد كه آن، علم امام از منظر علماي شيعه است؛ به اين كه شعاع اين علم چه مقدار است و تا كجا امتداد و وسعت دارد. با وجود وحدت نظر انديشمندان شيعي در برخي حوزه هاي بحث علم امام، در بعضي موارد از جمله پرسش مزبور، پاسخ هاي واحدي دريافت نمي شود. و به طور كلي، همه نظريه ها را مي-توان در سه ديدگاه تقسيم كرد: رويكرد ترديد و سكوت؛ رويكرد محدوديت علم امام؛ رويكرد احاطه علميِ كامل امام به همه چيز.

Imam’s Knowledge is one of the issues that have busied the minds of the Shia scholars and thinkers and even many of the followers of the Imams. Thus, it brought about some questions from Imams in this regard. Due to the many questions that arise in this context, this paper deals with only one aspect of the problem that is Imam’s Knowledge as viewed by the Shia clerics; what is the extent of this knowledge and how much is it? Despite the Shia scholars’ agreement in some fields of Imam’s Knowledge, we do not find an adequate answer in some cases, including the above mentioned questions. Generally speaking, all theories can be divided into three approaches: the first approach, doubt and silence; the second approach, the scope of Imam’s Knowledge; the third approach, Imam’s full scientific comprehension of everything.