بررسي تاثير تحريكات همزمان حس سطحي و عمقي بر روي زبردستي كودكان 7-6 ساله سندرم داون آموزش پذير

The Investigation of effects of simultaneous stimulation of Exteroception and Proprioception on dexterity of 6-7 years old educable children with Down\ʹs syndrome

زمينه و هدف: سندرم داون رايج ترين اختلال كروموزمی است كه در آن به دليل نقص در تجربه حسی مناسب، بسياری از مهارت های حركتی درشت و ظريف دچار نقصان می باشد. با توجه به اهميت زبردستی بر تعامل كودك سندرم داون با محيط و استقلال در فعاليتهای روزمره زندگی، توسعه آن اهميت بالايی دارد. هدف از اين مطالعه، بررسی تاثير تحريكات همزمان حسهای سطحی و عمقی بر زبردستی كودكان سندرم داون آموزش پذير 7-6 ساله بود. روش بررسی: در اين تحقيق، 33 كودك سندرم داون آموزش پذير 7-6 ساله، شركت و در سه گروه 11 نفره قرار گرفتند. در گروه اول، كودكان به مدت 30 دقيقه، سه بار در هفته، تحريكات حس سطحی دريافت كردند. كودكان گروه دوم در همين مدت تحريكات حس عمقی و كودكان گروه سوم بصورت همزمان، تحريكات حس سطحی و عمقی دريافت كردند. نتايج حاصل از سه گروه پس از 30 جلسه مداخله، كه با ارزيابی نهايی توسط آزمون زبر دستی ( purdue peg board ) به دست آمد، با هم مقايسه گرديد. يافته­ ها: بر اساس آزمون آناليز واريانس فاكتوريال دوحالتی و آزمون Repeated measurement، اختلاف تغييرات زبردستی بين 3 گروه، معنی دار بود (005 /0 ≥ p ). جهت بررسی روند پيشرفت زبردستی، هر يك از گروهها به صورت جداگانه تحت آزمونRepeated measurement  قرار گرفتند. گروه سوم، روند صعودی معناداری در زبردستی نشان داد (005 /0 ≥ p). گروههای اول و دوم، روند معناداری در بهبود زبردستی نشان ندادند (005 /0 ≥ p ). نتيجه گيری: با توجه به نتايج اين تحقيق، می توان پيشنهاد نمود كه جهت بهبود زبردستی كودكان سندرم داون و احتمالا در ساير كودكانی كه با مشكلات كنترل حركتی روبرو هستند، می توان از تحريكات همزمان حس سطحی و عمقی بهره برد .

Background and aim: Downʹs syndrome is the most common chrosomal disorder in which the fine and gross motor skills due to lack of proper sensory experience are disturbed. the role of dexterity in Activity of daily living, interaction with environment and independency is quiet crucial in Downʹs syndrome. Therefore, the aim of this study was to investigate the effects of simultaneous application of exteroceptive and proprioceptive stimuli on the dexterity of 6-7 year old educable children with Downʹs syndrome.   Materials and methods: 33 Educable children with Downʹs syndrome were assigned in three groups (i.e. extercoceptive, proprioceptive, simultaneous application respectively) and participated in this study. In the first group, children received only exteroceptive stimulation for 30 minutes, 3 times a week. Children in the second group received only proprioceptive stimulation in the same period. Children in the third group received both stimulations simultaneously. Dexterity was evaluated through purdue peg bourd test after 5th, 10th, 15th, 20th, 25th, and at 30th sessions. Results: Dexterity changes were significantly differed in all 3 groups (p<0.05) using repeated measurement test. In order to assess the improvement process of dexterity, every group was evaluated separately with dexterity test ( purdue peg board). Third group showed significant improvement in comparison with other groups (p0.05).   Conclusion: The findings of current study suggest that simultaneous application of exteroceptive and proprioceptive senses could be used for improvement of dexterity in children with Downʹs syndrome and perhaps in children with motor control problems.