عنوان مقاله :
تاثير فونوفورزيس هيدروكورتيزون و محلول دي متيل سولفوكسايد بر نقاط ماشه اي غيرفعال عضله ي تراپزيوس فوقاني
عنوان فرعي :
Effect of phonophoresis of hydrocortisone and Dimethyl sulfoxide (DMSO) on latent trigger points of upper trapezius muscle
پديد آورندگان :
تجملي، زهرا نويسنده دانشجوي كارشناسي ارشد فيزيوتراپي، دانشكده علوم توانبخشي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , , قاسمي كنجاني، مهري نويسنده دكتري تخصصي فيزيوتراپي، استاديار، دانشكده علوم توانبخشي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي , , فيضي، مهرداد 1343 نويسنده پزشكي , , اكبرزاده باغبان، عليرضا نويسنده دكتري تخصصي آمار زيستي، دانشيار، دانشكده علوم توانبخشي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي ,
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1393 شماره 0
كليدواژه :
Trigger point , فونوفورزيس , Phonophoresis , pain , درد , myofascial pain syndromes , سندروم درد مايوفاشيال , تريگرپوينت
چكيده فارسي :
مقدمه و اهداف
نقاط ماشه اي مايوفاشيال يكي از رايج ترين علل دردهاي عضلاني-اسكلتي مي باشد. يكي از روشهاي درمان نقاط ماشه اي، فونوفورزيس، يعني استفاده از امواج اولتراسوند براي افزايش ميزان جذب دارو از طريق پوست است، هرچند اطلاعات كمي در مورد مكانيسم اين روش درماني وجود دارد. هيدروكورتيزون از جمله داروهاي كورتيكواستروييدي بوده كه براي فونوفورزيس به كار ميرود. از آنجايي كه دي متيل سولفوكسايد (DMSO) آنتي اكسيدان و حلالي قوي براي دارو ها است و با تغيير پيكربندي سلول هاي شاخي پوست و كراتين بين سلولي نفوذپذيري داروها از طريق پوست را افزايش مي دهد، تركيب آن با هيدروكورتيزون ممكن است باعث افزايش اثرات درماني دارو شود. هدف اين مطالعه بررسي اين اثر تركيبي بر ميزان درد (VAS) وآستانه ي درد فشاري نقاط ماشه اي (PPT) و نيز دامنه ي حركتي گردن افراد مبتلا به نقاط ماشه اي غيرفعال در عضله ي تراپزيوس فوقاني مي باشد.
مواد و روش ها
اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي دوسويه كور بر روي 40 نفر با بازه ي سني 18 تا 25 سال انجام شد. افراد به طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند و 10 جلسه درمان با استفاده از ژل هيدروكورتيزون 1% براي گروه اول و ژل تركيبي هيدروكورتيزون 1% و 10 % DMSO براي گروه دوم انجام شد. ارزيابي متغيرهاي اين مطالعه قبل از درمان، درانتهاي جلسات پنجم و دهم و نيز دو هفته بعد از آخرين جلسه به منظور پيگيري، انجام گرفت.
يافته ها
تاثير هر دو روش درماني در متغير هاي VAS ، PPT ، دامنه ي خم كردن گردن به همان سمت (ILF) و دامنه ي خم كردن به سمت مقابل CLF)) پس از پايان جلسات معنادار بود (001/0 (p < اما تفاوت معني داري بين مداخلات ديده نشد. با اين حال اثرات درازمدت فونوفورزيس ژل تركيبي هيدروكورتيزون و محلول DMSO به طور معناداري بيشتر از اثرات ناشي از فونوفورزيس ژل هيدروكورتيزون خالص بود ( 05/0 > p ).
بحث و نتيجه گيري
نتايج حاصل از مطالعه ي حاضر نشان مي دهد كه اگرچه فونوفورزيس ژل تركيبي DMSO و هيدروكورتيزون از نظر ميزان اثربخشي بر روي نقاط ماشه اي ارجحيتي بر فونوفورزيس ژل خالص هيدروكورتيزون ندارد، اما تركيب DMSO با هيدروكورتيزون بر دوام اثرات هيدروكورتيزون مي افزايد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Myofascial trigger points are one of the most common causes of musculoskeletal pain. Phonophoresis is the use of ultrasound to enhance drug absorption through the skin and may be useful for treating trigger point; however, there is little information about the mechanisms of it. Hydrocortisone is one of the corticosteroid medications that can be used for phonophoresis. As Dimethyl sulfoxide (DMSO) increases the permeability of drugs through the skin by changing the configuration of the horny skin cells and intercellular keratin, it may intensify the effects of hydrocortisone. The purpose of this study was to investigate the effect of phonophoresis of combined hydrocortisone and DMSO on pain intensity (VAS), pressure pain threshold of trigger points (PPT) and range of motion of neck (ILF, CLF) in participants with latent trigger points of upper trapezius muscle.
Materials and Methods: Forty subjects with latent trigger point of upper trapezius were randomly divided into 2 treatment groups: Phonophoresis with hydrocortisone %1 and phonophoresis with combined hydrocortisone %1 and DMSO %10. The treatment consisted of 10 sessions and the outcomes were evaluated before the treatment, the end of the 5th and 10th sessions and 2 weeks after the last session.
Results: Both treatments showed improved intensity of pain (VAS), pressure pain threshold (PPT), ipsi-lateral flexion (ILF), counter-lateral flexion (CLF) (p < 0.001), but there was no significant differences between the intervention groups. However, only the effects of the combined gel remained stable after 2-week follow-up (p < 0.05).
Conclusion: Results showed that there is no preference between the two gels, but adding DMSO may increase the long-term effects of hydrocortisone.
عنوان نشريه :
طب توانبخشي
عنوان نشريه :
طب توانبخشي
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 0 سال 1393
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان