تاثير برنامه‌ي آگاه‌سازي بر تغيير نگرش دانش آموزان دختر در زمينه‌ي جامعه پذيري و موقعيت تحصيلي نسبت به همسالان داراي اختلال جسمي – حركتي در مدارس تلفيقي

The effect of an awareness program on attitude change of female students towards the sociability and educational situation of their peers with Physical disorder in inclusive primary schools

چكيده مقدمه: با افزايش تلفيق دانش‌آموزان داراي ناتواني در كلاس‌هاي عادي، به كارگيري راهكارهايي كه موجب بهبود نگرش نسبت به اين افراد مي‌شود، ضروري به نظر مي‌رسد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير برنامه آگاه سازي بر بهبود نگرش دانش آموزان پايه پنجم ابتدايي در دو حيطه جامعه طلبي و موقعيت تحصيلي در مدارس تلفيقي نسبت به همسالان داراي ناتواني جسمي- حركتي است. مواد و روش‌ها: با استفاده از نمونه‌گيري چند مرحله اي 62 دانش آموز دختر پايه پنجم ابتدايي از 2 مدرسه تلفيقي شهر اراك در سال تحصيلي 92-1391 به صورت تصادفي انتخاب و در گروه مداخله (31نفر) و كنترل (31نفر) قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه نگرش‌سنج Gash (1993)، نگرش دانش‌آموزان مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها، با استفاده از آزمون آماري تحليل واريانس دو متغيري و آزمون توكي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج بيانگر آن بود كه نگرش دانش آموزان گروه مداخله، در مقياس‌هاي جامعه طلبي و موقعيت تحصيلي، پس از شركت در برنامه آگاه‌سازي در مقايسه با گروه گواه به طور معنادار افزايش يافته است. نتيجه‌‌گيري: شركت دانش‌آموزان در برنامه آگاه سازي، موجب بهبود نگرش آن‌ها نسبت به همسالان داراي اختلال حسي- حركتي مي‌شود. كليد واژه‌ها: مدارس تلفيقي، تغيير نگرش، ناتواني

Abstract Introduction: As educational policies have shifted towards the increased inclusion of students with disabilities into mainstream schools, there has been an equally increasing need for changing normal studentsʹ attitudes using appropriate strateges. The purpose of the present study was to investigate the effects of an awareness program on the attitudes of fifth-grade students toward the sociability and educational situations of their peers with physical disability Materials and methods: 62 fifth-grade female students from two inclusive schools participated in the study. They were randomly divided into two experimental (n=31) and control (n=31) groups. Studentsʹ attitudes were evaluated by an attitude measurement questionnaire initially presented in Gash (1993). The results were statistically analyzed via measuring the analysis of variance and the Tukeyʹs test. Results: Study results showed that at the termination of the awareness program, the attitude of the experimental group about the sociability and educational situation of their physically disabled peers were significantly increased compared to the posttest attitudes of the control group. Conclusion: Awareness programs improve the attitudes of students towards their peers with physical disorders. Key Words: inclusive schools, Attitude change, disable