سطح سرمي هورمون گرلين در دختران مبتلا به بلوغ زودرس واقعي قبل و حين درمان با آگونيست‌هاي GnRH و رابطه آن با چاقي

Plasma Concentration of Ghreline in dirls with true precocious puberty before and during treatment with GnRH agonists and its correlation with obesity

مقدمه: بلوغ زودرس واقعی در دختران باعث توقف رشد و كوتاهی قد در مقايسه با قد نهايی بزرگسالی می‌شود. درمان انتخابی آن، آگونيست‌های GnRH با عوارضی مانند افزايش اشتها و چاقی است. كاهش پيش‌رونده سطح گرلين (Ghrelin) سرمی در طی بلوغ رخ می‌دهد و احتمال دارد اين درمان بتواند باعث افزايش مجدد آن شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه گرلين با چاقی در دختران مبتلا به بلوغ زودرس واقعی تحت درمان با آگونيست‌های GnRH انجام شد. مواد و روش‌ها: 20 دختر مبتلا به بلوغ زودرس وارد اين مطالعه مشاهده‌ای آينده‌نگر شدند كه داده‌های 19 نفر كامل بود و تحليل شد. همه بيماران طی 4 هفته مقدار 75/3 ميلی‌گرم آگونيست GnRH را به صورت عضلانی دريافت كردند. قد، وزن، شاخص توده بدن، دور كمر، مرحله بلوغی بر اساس معيار Tanner، درصد چربی بدن، سطح سرمی گرلين، استراديول، LH (Luteinizing hormone)، FSH (Follicle-stimulating hormone)، تری‌گليسريد و كلسترول بيماران در زمان ورود به مطالعه و مراجعات بعدی (ماه‌های 6 و 12 پس از شروع درمان) اندازه‌گيری شد. يافته‌ها: ميانگين سنی 19 كودك مورد بررسی 1/10 ± 5/87 ماه بود. قد و وزن بيماران مورد بررسی 6 و 12 ماه پس از درمان افزايش داشت (01/0 > P). همه افراد در شروع مطالعه دارای شاخص توده بدن بالا بودند (SD3 < Z-Score) كه با وجود كاهش معنی‌دار اين شاخص (01/0 > P) در نوبت‌های 6 و 12 ماهه، Z-Score آن تغييری نكرد و همچنان بيشتر از 3 انحراف معيار باقی ماند. سطح گرلين و درصد چربی بدن طی 12 ماه پيگيری تحت تأثير درمان با آگونيست GnRH تغيير قابل ملاحظه‌ای را نشان نداد (05/0 < P). ارتباطی بين گرلين و شاخص توده بدن و همچنين بين گرلين و درصد چربی بدن به دست نيامد (10/0 < P). استنتاج: درمان با آگونيست‌های GnRH درمانی مؤثر بود و ضمن عدم تأثير بر سطح گرلين، باعث افزايش ميزان چاقی نيز نشد؛ با اين وجود و با توجه به شاخص توده بدنی افزايش ‌يافته بيماران، مشاوره تغذيه در طی دوره درمان توصيه می‌شود.

Background and purpose: The precocious puberty in girls can have some adverse effects such as growth stoppage and subsequent short stature in comparison with predicted final adult height. GnRH agonists are now considered the treatment of choice for CPP. One of the side effects of these drugs is increased appetite and consequent obesity. During puberty a progressive reduction in the level of ghrelin has been reported. This study was aimed to assess the obesity and its relationship with ghrelin in girls with true precocious puberty treated with GnRH agonists. Materials and methods: A sample of 20 consecutive girls with true precocious puberty was selected for this prospective observational study. They received 3.75 mg intramuscular GnRH every four weeks. Height, weight, body mass index, waist circumference, Tanner stage, body fat and serum ghrelin, were measured in the time of enterance to study and during follow up visits. The follow-up visits were carried out after 6 and 12 months. Results: Mean age of the studied 19 child was 87.5 ± 10.1. Height and weight increased significantly after 6 and 12 months, P-value0.05. There were not any significant relationships between neither ghrelin and BMI nor ghrelin and body fat percentage, P-value>0.1. Conclusion: It seems that treatment with GnRHa is effective. More importantly patients with increased BMI may need appropriate dietary consultation to accomplish their weight control during the course of the treatment.