اصل توالي رسايي در زبان فارسي

Sonority Sequencing Principle in Persian

در اين پژوهش توزيع رسايي در هجاي زبان فارسي بررسي شده است. مطابق با اصل توالي رسايي، رسايي در هجا مي‌بايست از مقدار كمينه شروع شده در هسته به اوج رسيده و سپس تا پايانه كاهش يابد. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه زبان فارسي از اين الگو به صورت كلي پيروي مي‌كند. نتايج حاصله نشان مي‌دهد كه گروه‌هاي هم‌خواني رسا در تمامي جايگاه‌ها بيش از ميزان قابل انتظار ظاهر شده و گروه‌هاي هم‌خواني نارسا مانند هم‌خوان‌هاي انفجاري تنها در جايگاه‌هاي پيش‌واكه‌اي به ميزان مورد انتظار ظاهر شده‌اند كه نشان‌گر اهميت جواز ادراكي بافت در ميزان رخداد اين گروه از هم‌خوان‌هاست. اين نتايج تاييدي بر نظريه جواز ادراكي است.

In this study the distribution of sonority in syllable structure of Persian language is investigated. According to Sonority Sequencing Principle (SSP) sonority is minimum at the Onset, increases to maximum at the nucleus and decreases to last consonant of Coda. The results show that with some exceptions Persian language generally obeys SSP. The results also show that sonorant consonants are occurred more than they were expected no matter where their positions where. Non-sonorants such as plosives occur as expected in pre-vocal contexts which supports the idea that Perceptual Cue Salience plays an important role in shaping sonority sequencing in syllables. The results support the Licensing by Cue hypothesis.