تعامل نحو و واژگان در دستور وابستگي:مطالعه موردي نقش‌هاي فعل «شدن» در زبان فارسي

The Interface between syntax and lexicon in dependency grammar: the case of different functions of "shodan"

در اين مقاله كوشيده‌ايم تا در چهارچوب دستور وابستگي ضمن برشمردن نقش‌هاي گوناگون فعل «شدن» در فارسي، از اهميت واژگان در توصيف‌هاي نحوي سخن بگوييم. نگارندگان در اين مقاله همچنين كوشيده‌اند تا به دقت از اين اصل صورت‌گرايانه پيروي كنند كه وجود نقش‌هاي دستوري هر زباني را تنها با استناد به معيارهاي صوري مي‌توان پذيرفت و استعانت از معيارهاي صرفاً معنايي براي تفكيك نقش‌هاي دستوري از هم، قابل قبول نيست. فعل «شدن» داراي يكي از شش نقش زير در زبان فارسي است: فعل ربطي (در سه نوع جمله اسنادي كامل، اسنادي ناقص، و اسنادي با فاعل‌بندي)، جز ِ همكرد در برخي فعل‌هاي مركب و فعل‌هاي پي‌بستي، فعل كمكي مجهول‌ساز، فعل وجهي، فعل كمكي در صورت مجهول يا ناگذراي افعال ضد سببي و در آخر فعل بسيط. در اين مقاله، موارد فوق را يك به يك بررسي مي‌كنيم.

functions of “shodan” based on a purely formal approach. These functions are as follows: liking verb, light verb in some compound predicates, auxiliary verb, helping verb in passive voice, modal verb, and simple verb. The interface between lexicon and syntax, and the ways to show this relationship in the framework of dependency grammar is the main topic of this paper.