تعيين فاصله داري بهينه ي طاقهاي بتني و برآورد نشست در ايستگاههاي مترو مطالعه ي موردي: ايستگاه هفت تير خط 6 متروي تهران

Determination of Optimal Concrete Arc Spacing and Assessment of the Related Subsidence in Metro Stations- A Case Study: Haft-e-Tir Station of Line 6 of Tehran Metro

احداث خطوط مترو به عنوان يك نياز اساسي شهرهاي بزرگ و در حال توسعه مطرح است. از بين روشهاي احداث ايستگاههاي زيرزميني مترو، روش پيشنگهداري طاق بتني، علاوه بر پايداري فضا، كاهش جابجاييهاي سطحي را به همراه دارد. براي طراحي بهينهي طاقهاي بتني، پارامتر فاصلهداري كه در حصول پايداري و مهار جابجاييهاي سطحي تاثيرگذار است، عمدتاً با استفاده از مدلسازي عددي تعيين ميشود. هدف از اين مقاله، ارايهي روشي براي تعيين اين پارامتر با استفاده از مدلسازي دوبعدي است. در اين روش فاصلهداري بهينه با معيارهاي ساكورايي و تنش مجاز آييننامهي بتن ايران تعيين و سپس نشست حاصل از آن با دو روش عددي و تحليلي تجربي برآورد ميشود. معيار كرامر نيز براي محاسبهي مقادير مجاز نشست - بكار برده ميشود. به عنوان نمونه، سازهي نگهبان ايستگاه هفت تير خط 6 متروي تهران، با اين روش طراحي و فاصلهداري بهينه طاقهاي 3 متر محاسبه شده است. / 3 و 5 ،2/5 ، بتني تونلهاي ركتيفاير، جنوبي و بخشهاي اول و دوم تونل شمالي ايستگاه، به ترتيب برا

Development of subway systems is considered as an essential need in urban areas. Each line of a subway contains tunnels, stations and mid tunnel ventilation shafts. Concrete Arc Pre-Supporting (CAPS) system and Sequential Excavation, are known as standard methods for the construction of underground stations. When the process is underway, it is necessary to protect surface and underground structures from Subsidence hazards. In this paper, stability analysis and settlement evaluation of Haft-e-Tir Station of Tehran metro line No. 6 have been considered. Geotechnical investigations have shown that the main subsurface layer has been formed of a very dense soil.