سازوكار جايگيري توده گرانيتوييدي گل‌زرد با استفاده از روش بررسي فابريكهاي ‏مغناطيسي ‏‎(AMS)‎

The Emplacement Mechanism of the Gol-e-Zard Granodiorite Pluton, ‎North of Aligoudarz, West of Iran, by Using of AMS Method

توده گرانيتوييدي گل‌زرد به سن تقريبي 5±165ميليون سال، در شمال اليگودرز، از توابع استان لرستان قرار دارد و در پهنه سنندج - سيرجان رخنمون دارد. اين توده درون سنگ‌هاي ‏اسليتي، فيليتي و ميكاشيستي (دگرگوني ناحيه‌اي) ترياس پاياني تا ژوراسيك آغازين نفوذ كرده است. گرانوديوريت‌ها بدنه اصلي اين توده گرانيتوييدي را تشكيل مي‌دهند. ‏گرانوديوريت ها توسط لوكوگرانيت‌ها، رگه‎ها و رگچه‎هاي آپليتي، پگماتيتي و دايك هاي گابروديوريتي قطع شده‎اند. حضور آنكلاوهاي متاپليتي (سورميكاسه و آندالوزيت - سيليمانيت ‏هورنفلسي)، آنكلاوهاي سيليسي و بيگانه‌بلورهاي آندالوزيت و گارنت از نشانه‌هاي آشكار نوع ‏S‏ بودن اين توده گرانيتوييدي به‌شمار مي‌رود. براي شناسايي سازوكار جايگيري توده ‏گرانيتوييدي گل‌زرد از روش ناهمسانگردي پذيرفتاري مغناطيسي ‏‎(AMS)‎‏ استفاده شده است. پس از آماده‌سازي نمونه‌ها و اندازه‌گيري ناهمسانگردي پذيرفتاري مغناطيسي آنها نتايج زير ‏به‌دست آمده است. ميانگين مقادير پذيرفتاري مغناطيسي ميانگين (‏Km‏) اندازه گيري شده بر حسب ‏?SI‏ براي گرانوديوريت ها 227، لوكوگرانيت ها 57 و دايك‌هاي گابروديوريتي 585 ‏است. گرانوديوريت ها در مجموع به دليل داشتن‎ Km ‎كمتر از ‏?SI‏ 500 به گرانيت‌هاي پارامغناطيس تعلق دارند و حامل اصلي خاصيت مغناطيسي در آنها، بيوتيت است. لوكوگرانيت ها ‏داراي مقادير ‏Km‏ كمتري هستند كه با كاهش قابل ملاحظه سهم كاني‌هاي پارامغناطيس به‌ويژه بيوتيت در آنها سازگار است. انواع ريزساخت‌هاي ساب ماگمايي، كمي دگرشكل‌شده و ‏دگرشكلي حالت جامد دماي بالا در اين توده ديده شده است و از اين ميان فابريك‌هاي ماگمايي چيره هستند. با توجه به روند خط‌واره ها و برگ‌واره هاي مغناطيسي و در نظر گرفتن ‏ديگر متغيرهاي مغناطيسي مانند (‏Km، ‏T‏ و ‏Ppara%‎‏) و نشانه‌هاي صحرايي و ريزساختي مي‌توان گفت اين توده نفوذي از پهنه‌هاي تغذيه‌كننده‌اي بيرون آمده است كه مرتبط با فضاهاي ‏كششي و در ارتباط با عملكرد يك پهنه ‌برشي امتدادلغز راست‌بر بوده است. توالي تزريق با گرانوديوريت‌ها در قالب يك ساختار دايكي شكل بزرگ آغاز شده و با توده‌هاي كوچك ‏‏(آپوفيز) و رگه‌هاي لوكوگرانيتي كه گرانوديوريت‌ها را قطع كرده، ادامه يافته است. اين توالي با جايگزيني دايك‌هاي مافيك - حدواسط در امتداد بازشدگي‌هاي ثانوي كه پس از ‏جايگيري توده نفوذي رخ داده، به پايان مي‌رسد.‏

The Gol-e-Zard granitoidic pluton with an age of ? 165±5 Ma is located in the north of Aligoudarz city, Lorestan province, in the Sanandaj-‎Sirjan structural zone. The pluton intruded into the late Triassic-early Jurassic slates, phyllites and micaschists. The granodiorites, dominant ‎rock types of the pluton, are cut by the leucogranites, aplitic veins, pegmatites and gabbro-dioritic dykes. The S-type nature of the Gol-e-Zard ‎granite is evidenced by the presence of metaplitic enclaves (surmicaceous and andalusite-sillimanite hornfels), silica enclaves, andalusite and ‎garnet xenocrysts and silica veins relicts. The anisotropy of magnetic susceptibility (AMS) method was used to investigate the mode of ‎emplacement. The total numbers of 868 oriented core samples were analyzed for magnetic susceptibility. The obtained mean susceptibility ‎‎(Km) in µ?? was 227, 57 and 585 for granodiorites, leucogranites and gabbrodiorite dykes, respectively. The low Km values ( < 500 µ??) is ‎characteristics of biotite bearing granites (paramagnetic granite), which biotite is the main carrier of magnetic property of the rock. The ‎leucogranites have the lowest Km due to the low concentration of biotites in these rocks. The main identified microstructural types of the ‎studied pluton are magmatic, moderately deformed, and solid-state deformed at high temperature, which among magmatic type is ‎predominant. The various magnetic data (magnetic lineation and foliation maps, Km, P% and T parameters) complemented by the field and ‎microstructural observations revealed that the pluton originated from the identified feeder zones in an extensional space related to the dextral ‎shear zone. We assumed that the succession of intrusion began with the granodiorites as a large dyke structure, succeeded by the ‎leucogranites as small body (apophyse) and cutting veins. The intrusion ended by mafic to intermediate dykes along the secondary fracturing ‎occurred after the pluton emplacement.‎