كاهش ميزان آبشستگي تكيه گاه پل با استفاده از آبشكن محافظ

Investigation of Scour Reduction on the Bridge Abutment with a Protective Breakwater

تكيه گاه پل ها در سيلاب دشت ها از جمله سازه هاي آسيب پذير در هنگام وقوع سيلاب مي باشند. مسيله اصلي آسيب پذيري اين سازه ها آبشستگي موضعي دماغه آن ها مي باشد. پديده آبشستگي موضعي دماغه به علت تنگ شدگي مقطع جريان و وجود گردابه هاي قوي ايجاد مي شود. با توجه به پيچيدگي پديده و تاثير عامل هاي زياد بر اين پديده استفاده از روش هاي عددي مشكل مي باشد. پژوهشگران زيادي به طور آزمايشگاهي اين پديده را بررسي كرده اند و براي كاهش ميزان آبشستگي روش هاي مختلفي ارايه شده است، در اين پژوهش با استفاده از آبشكن محافظ در سه طول، در 5 فاصله مختلف از تكيه گاه ميزان آبشستگي ايجاد شده در دماغه تكيه گاه بررسي شد. نتايج به دست آمده براي تعيين محل و طول مناسب آبشكن محافظ استفاده شده است.

Bridge abutments are among the vulnerable structures during a flood in flood plains. Local scour around the abutments is responsible for most cases of structural damage. It is well known that this type of scour occurs due to the contraction of flow and subsequent vortices and eddies. On the other hand, the complexity of the phenomena as well as the large number of involving parameters limited the use of computer models for further numerical investigation. In contrary, many laboratory investigations have been conducted and numerous techniques have been developed to reduce the size and depth of scour hole around the abutments. In the present research, breakwaters was employed for reducing the scour; three length and five distances were tested and for each case the scour hole was measured. The results are applicable to finding the position and the length of the protecting breakwater.