جرم و جرم‌شناسي در سينماي ايران

Crime and Criminology in Iranian Cinema

جرم‌شناسان بر اين باورند كه فيلم‌هاي سينمايي منبع فرهنگي مهمي براي درك ماهيت و علل انحرافات اجتماعي و جرم هستند و تبين‌هاي ويژه‌اي از جرم را مورد تاييد قرار مي‌دهند و مباحث ملي و بين‌المللي درباره علل جرم را براي بينندگان به نمايش مي‌گذارند. هدف اين پژوهش، بررسي چگونگي تبيين جرم در فيلم‌هاي سينمايي ايراني بوده است. براي نيل به اين هدف، هشت فيلم جنايي ايراني ساخته شده بين سال‌هاي 1377 تا 1384 با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي، در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه فيلم‌هاي ايراني مورد بررسي براي تبيين جرم سه نظريه روانشناختي، جامعه‌شناختي و كنش عقلاني را بازنمايي نموده‌اند.

Crime films reflect our ideas about fundamental social, economic, and political issues; Films constitute an ideal tool for probing the nature and causes of deviance. Crime films expose viewers to national (and even international) debates about the causes of crime. Films draw on popular criminological explanations and in turn embody these explanations, feeding them back to mass audiences. This paper studies how Iranian films explain crimes. I have analyzed 8 Iranian crime films made between 1377 and 1384 by qualitative content analysis method. The findings show that Iranian films explain crimes based on three criminological theory; psychological theory, sociological theory and rational action theory.