سنجش سطوح پايداري توسعه روستايي در شهرستان كرج

Measuring the Sustainability Levels of Rural Development in Karaj County

پژوهش حاضر به سنجش و تعيين سطوح پايداري توسعه روستايي شهرستان كرج در سال 1390 مي پردازد تا از اين رهگذر، به شناختي از وضعيت موجود در اين شهرستان دست يابد. بدين منظور، با استفاده از شيوه هاي تحليل عاملي و تحليل خوشه اي براي ارزيابي و سطح بندي پايداري سكونتگاه هاي روستايي اين شهرستان، سي شاخص اجتماعي، اقتصادي، زيست محيطي، و زيرساختي به كار گرفته مي شود. با بهره گيري از تحليل عاملي، شاخص هاي پژوهش به چهار عامل نهايي كاهش مي يابد، كه 32/65 درصد واريانس كل را تبيين مي كنند. همچنين، نتايج تحقيق نشان دهنده وضعيت نامطلوب پايداري در سكونتگاه هاي منطقه مورد مطالعه است كه از آن ميان، به ترتيب، سطوح پايداري روستاهاي فرخ آباد و قزل حصار بالاتر و سطوح ناپايداري روستاهاي مرادآباد و احمدآباد نيز بيش از ديگر سكونتگاه هاي شهرستان كرج است. در پايان، براي ارتقا و بهبود وضعيت پايداري توسعه روستايي در منطقه مورد مطالعه، سياست هايي راهبردي در ابعاد مختلف پايداري پيشنهاد مي شود.

This research tries to determine sustainability levels of rural development in Karaj county of Iran to achieve a better understanding of the current situation in the county in 2011. For this purpose, 30 social, economic, environmental and infrastructural indicators are applied, using factor analysis and cluster analysis techniques for grading and evaluating the sustainability of 82 villages; thus, the concerned variables are reduced to four factors. According to the results of principal component analysis with rotation, some 65.32 percent of total variance is explained by these factors. In addition, the study results indicate an undesirable condition in the studied region, in which Farokhabad and Ghezel-Hesar villages are found to be the most sustainable while Moradabad and Ahmadabad are the most unsustainable villages, compared to the other settlements. Finally, a number of strategic policies are suggested in different dimensions to enhance and improve sustainability levels of rural development in the studied region.