پديد آورندگان :
شمس، اسد اله نويسنده Assistant Professor, Health Management and Pedagogy, Health Management and Economics Research Center, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran (Corresponding Author , , كاوه، كيوان نويسنده MSc Student, Education Management, Islamic Azad University, Shahrekord Branch, Shahrekord, Iran , , افروغ، بهاره نويسنده BSc, Health Information Technology, Emam Mousa Kazem Hospital, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran , , احمدي، سحر نويسنده BSc, Health Information Technology, Emam Mousa Kazem Hospital, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran ,
كليدواژه :
اضطراب , افسردگي , سلامت روان , دانشجويان
چكيده فارسي :
مقدمه: يكي از عوامل آسيب‌زا در مديريت منابع انساني هر سازمان، فقدان و يا ضعف سلامت رواني و به‌ويژه مهارت‌هاي زندگي است. اين دو عامل از جمله توانايي‌هاي ارتباطي لازم در مواجهه با مشكلات زندگي روزمره يا همكاري در محيط كار و تحصيل، به‌خصوص براي دانشجويان و دانش‌آموختگان دانشگاه است. هدف كلي تحقيق حاضرتعيين رابطه‌ي بين ميزان سلامت رواني با مهارت‌هاي زندگي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بود.
روش بررسي: اين مطالعه تحليلي و از نوع مقطعي است. جامعه‌ي مورد مطالعه كليه‌ي دانشجويان هفت دانشكده‌ي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بودند كه براساس فرمول نمونه‌گيري Morgan، 384 نفر از دانشجويان در سال 1389 انتخاب شدند. جمع‌آوري اطلاعات از طريق پرسش‌نامه‌ي محقق‌ساخته براي مهارت‌هاي زندگي و پرسش‌نامه‌ي استاندارد Gold Berg براي سلامت عمومي و رواني دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان صورت گرفت. اطلاعات به دست آمده با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. روايي پرسش‌نامه‌ها توسط متخصصين و پايايي آن‌ها توسط Coronach’s Alpha بالاتر از 80 مورد تاييد قرار گرفت.
يافته‌ها: بالاترين ميانگين نمره‌ي سلامت رواني متعلق به دانشجويان دانشكده‌ي پزشكـي با ميانگين نمره‌ي (54/10±71/84) و پايين‌ترين ميانگين نمره‌ي سلامت روان متعلق به دانشجويان دانشكده‌ي توانبخشي با ميانگين نمره‌ي (03/13±92/72) بوده است. بالاترين ميانگين نمره‌ي مهارت‌هاي زندگي به دانشجويان دانشكده‌ي مديريت و اطلاع‌رساني پزشكي با ميانگين نمره‌ي (16/5±64/71) و پايين‌ترين ميانگين نمره‌ي مهارت زندگي به دانشجويان دانشكده‌ي داروسازي با ميانگين نمره‌ي (04/7±38/69) اختصاص داشت. رابطه‌ي دو متغير سلامت روان و مهارت زندگي در دانشجويان معني‌دار بود. بين دانشكده‌ها سلامت رواني و بين رشته‌ها مهارت‌هاي زندگي رابطه‌ي معني‌دار با موضوع داشتند. از نظر مقطع تحصيلي، شغل پدر و تعداد فرزندان خانواده رابطه‌ي معني‌داري مشاهده نشد.
نتيجه‌گيري: مهارت‌هاي زندگي و سطح سلامت رواني دانشجويان از حد خوب بالاتر (70 درصد) است. لذا بر مبناي نتايج اين تحقيق و در مقايسه با نتايج تحقيقات مشابه براي رسيدن به سطح عالي، تاكيد بر آموزش مهارت زندگي و سلامت رواني در برنامه‌ي درسي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان ضروري به نظر مي‌رسد.
واژه‌هاي كليدي: سلامت روان؛ اضطراب؛ دانشجويان؛ افسردگي
