استعاري شدن زبان در داستان كوتاه شهريار مندني پور

Language Metaphorization in Shahriar Mandanipoor’s Short Stories

در داستان مدرن، استفاده از برخي ظرفيت هاي زبان به ويژه در خلق استعاره و ايجاد ابهام در روايت، به شاعرانه شدن متن كمك مي كند. از جمله اين ظرفيت ها سوق دادن زبان به سمت قطب استعاري- به تعبير رومن ياكوبسن- است. هدف اصلي نگارندگان، اين است كه نشان دهند چگونه زبان در داستان‌هاي مندني پور به قطب هاي استعاري گرايش پيدا كرده و شاعرانه شده است. براي اين منظور، مجموعه داستان هاي مندني پور در چهار سطح بررسي مي شود: در سطح توصيف و خلق شخصيت نشان مي دهد كه چگونه يك شخصيت جايگزين شخصيتي ديگر شده است، يعني تداخل شخصيت روي داده و شخصيت ها از حالت انساني خارج شده اند و اين تداخل منجر به ابهام در شخصيتي واحد شده است كه در طول داستان جايگزين ديگري شده است؛ در سطح توصيف و پرداخت زمان نيز نشان مي دهد كه چگونه زمان ها جايگزين هم شده-اند و گذشته و حال در هم آميخته اند؛ در سطح توصيف و پرداخت مكان نيز، مكان هر لحظه در جايي بروز مي يابد و پيچيده و مبهم مي شود؛ و سرانجام در سطح توصيف و خلق تصوير نيز نشان داده مي شود كه تصاوير به كار رفته در اين داستان ها، گاه در تصاوير واقعي و خيالي، و گاه، تصاوير دو دنياي متفاوت جايگزين هم شده اند. اين پژوهش نشان مي دهد بيشترين جايگزيني در سطح خلق شخصيت اتفاق مي افتد و كم ترين جايگزيني در سطح مكان روي مي دهد.

Use of some language capabilities helps the poeticization of the text particularly when it comes to creation of metaphors and ambiguity in narration in modern stories. One of the capabilities, according to Jacobson, is leading the language towards the metaphorical pole. This research attempts to show how the language gravitates toward metaphorical poles and poeticization. To this end, each one of Mandanipoor’s stories is studied at four levels. At the level of the characters descriptions, it shows how a character is replaced by another one. That is, character interference happens and the characters deviate from the human form. This interaction leads to the ambiguity in the characters replaced by each other in the story. At the level of description and time, it shows that how times are replaced by and how the present and the past are intermingled. At the level of description and place, the place emerges anywhere and gets complicated and ambiguous. Finally, at the level of description and imagery, it shows that the pictures in the story are replaced sometimes in real or imaginary images and sometimes in two different worlds. This research shows that the most substitutions occur at the level of characters creation, and the least substitution occurs at the place level.