طراحي سيستم كنترل وضعيت مبتني بر عملگرهاي مومنتوم سيالي تحت مود لغزشي تطبيقي

اخيرًا عملگرهاي جديدي به نام كنترلرهاي مومنتوم سيالي براي كنترل وضعيت ماهواره پيشنهاد شده است. اين عملگرها نسبت به ديگر عملگرهاي ذخيره ساز مومنتوم مثل چرخ هاي عكس العملي و CMG ها، داراي نسبت گشتاور اعمالي به وزن بالاتري، جانمايي و مونتاژ راحت‌تر، ارتعاش انتقالي كمتر و... هستند. اما يكي از مشكلات پياده سازي چنين سيستم هايي در عمل، پيچيدگي در مدل سازي رياضي اين عملگرها مي باشد. اين امر باعث شده است كه اكثر محققان از يك مدل ساده شده، براي طراحي سيستم كنترلي استفاده كنند، بدون آنكه عدم قطعيت ها در مدل ساده شده را در نظر بگيرند. در اين مقاله براي رفع اين مشكل از يك روش كنترلي مود لغزشي- تطبيقي استفاده شده كه در برابر اين نبود قطعيت ها در مدل مقاوم است و همچنين مي‌تواند حد بالاي اين عدم قطعيت ها را تخمين بزند، بدون آنكه نياز باشد تا از عملگرهاي بزرگ‌تر براي اطمينان از پايداري سيستم استفاده كرد. با توجه به نتايج شبيه سازي، مي توان مشاهده كرد كه سيستم كنترلي مورد طراحي قادر است كه ماهواره را در كمترين زمان ممكن و بدون فراجهش به وضعيت مطلوب برساند.