بررسي و نقد استدلال‏هاي دكارت بر دوگانه‏انگاري جوهري

A Study and Review of Descartes’ Arguments for Essential Dualism

بنابر نظريه دوگانه‏انگاري جوهري، انسان تشكيل‏يافته از دو جوهر متفاوتِ نفس يا ذهن غيرفيزيكي و بدن فيزيكي است و آنها تباين ذاتي دارند. مشهورترين شارح و مدافع اين نظريه در دوره جديد، رنه دكارت است. وي حياتي تازه به آن بخشيده و استدلال‏هاي پرشماري مانند كاربرد زبان، خلاقيت رفتاري، شك روشمند، ادراك حسي متمايز و تقسيم‏ناپذيري نفس را به سود آن صورت‏بندي كرده است. در اين مقاله نخست اين پنج استدلال را به‏وضوح تبيين، و سپس نقدهايي را بر آنها مطرح ساخته‏ايم. به علاوه، به برخي اشكالاتي كه دوگانه‏انگاري جوهري، به‏صورت عام، با آنها روبه‏روست نيز اشاره كرده‏ايم.

According to the theory of essential dualism, human being is composed of two different essences, i.e. soul or non-physical mind, and physical body, which are essentially divergent. The best-known contemporary expositor and proponent of this theory is Rene Descartes. He has given this theory a new life and formulated numerous arguments for it including language usage, behavioral creativity, methodical doubt, distinctive sensory perception, and the indivisibility of soul. In this article, we have first clearly explained those arguments, and criticized them. In addition, some objections are mentioned, with which essential dualism, in general, is faced.