بررسي حساسيت دارويي گونه‌هاي آسپرژيلوس جداشده از ضايعات باليني به برخي داروهاي ضدقارچي رايج درشرايط In- vitro

In-vitro susceptibility of Aspergillus species isolated from cutaneous and visceral lesions to antifungal agents

زمينه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده‌اند علی‌رغم توسعه داروهای ضد قارچی و به دليل افزايش بروز مقاومت دارويی، افزايش Minimum Inhibitory Contration (MIC) و انتقال مقاومت (Cross- resistance) در ميان ايزوله‌های آسپرژيلوس، ميزان مرگ و مير عفونت‌های فرصت طلب و مهاجم ناشی از گونه‌های آسپرژيلوس افزايش يافته است. عدم پاسخ موثر به درمان‌های رايج و عدم دسترسی به اطلاعات حساسيت دارويی شايع‌ترين ايزوله‌های آسپرژيلوس بهانه‌ای برای طراحی و اجرای مطالعه اخير گرديد. روش بررسی: در طی 13 ماه تعداد 50 ايزوله كلينيكی آسپرژيلوس بر اساس روش Klich 2002 و مشخصات مورفولوژيك تشخيص داده شدند. سپس تست حساسيت دارويی آن‌ها طبق روش استاندارد Broth Microdillution NLCCLS- M38A انجام گرفت. يافته‌ها: در اين بررسی مشاهده شد كه 5/7% ايزوله‌های A.flavus باg/ml µ2 MIC>در رابطه با داروی آمفوتريسين  AMB B احتمالا به عنوان ايزوله كلينيكی مقاوم و 25% ايزوله‌ها در رابطه با داروی ايتراكونازول ITR)) به واسطه g/mlµ8MIC<، ايزوله با حساسيت كمتر تلقی شدند. در رابطه با داروی وريكونازول (VRC) نيز در مقايسه با مطالعات خارج از ايران، ايزوله‌ها از حساسيت كمتری برخوردار بودند. دامنه MIC 9 استرين A.niger و MIC 1 استرين A.fumigatus در رابطه با هر سه دارو در مقايسه با برخی مطالعات مشابه خارجی افزايش داشت. نتيجه‌گيری: ما در اين بررسی مشاهده كرديم كه دامنه MIC ايزوله‌ها در اكثر موارد در دامنه MIC استرين‌های استاندارد و در برخی موارد در دامنه مطالعات مشابه خارجی و در موارد قابل اهميتی هم خارج از اين دامنه‌ها قرار گرفت كه حكايت از حساسيت كمتر ايزوله‌های ايرانی و افزايش MIC آن‌ها دارد.

Background: Different studies have shown that despite the expanding number of antifungal agents, death rate caused by Aspergillus species has been increased during the recent decades due to drug-resistance occurrence, increased minimum inhibitory concentration (MIC) and cross-resistance among the isolated species. Regarding the lack of effective response to conventional treatments and antifungal susceptibility patterns of the most common isolated Aspergillus species, this study was undertaken to draw a clearer picture in the Iranian setting. Methods: During 13 months from September 2009 to October 2010, 50 clinically isolated Aspergillus cases were identified based on the method described by Klich (2002) and their morphological features. Subsequently, their susceptibility test was carried out according to NCCLS- M38A broth microdilution method. Results: We found that 7.5% of the isolated A. flavus with an MIC>2 µg/ml to amphotericin B were probably clinically resistant types, and 25% of them with an MIC<8 µg/ml to itraconazole were less sensitive isolated species. The isolates were less sensitive to voriconazole too. The MIC range of 9 strains of A. niger and the MIC of one strain of A. fumigatus had increased to all the three medications in comparison with similar foreign studies. Conclusion: In this study we found that the MICs of most isolates were in the range of the reference strains and the MICs of some isolates were in the range of similar foreign studies. In some significant cases, the MICs were beyond the known ranges showing the lower sensitivity of Iranian isolates and their increased MIC patterns.