اثر حاد دويدن متناوب روي نوارگردان بر غلظت پلاسمايي گرلين آسيل‌دار و گرسنگي افراد چاق

The acute effects of intermittent treadmill running on hunger and plasma acylated ghrelin concentration in individuals with obesity

زمينه و هدف: وزن بدن توسط ميزان مصرف غذا و انرژی مصرفی تنظيم می‌شود. هورمون گرلين اشتها را زياد می‌كند. هدف تحقيق تعيين اثرات يك جلسه دويدن متناوب روی نوارگردان بر گرلين آسيل‌دار و اشتهای افراد چاق بود. روش‌بررسی: 9 دانشجوی مرد بی‌تحرك با سن 48/0±56/20 سال، شاخص توده بدن 2kg/m84/0±68/32 و حداكثر اكسيژن مصرفی 48/1±21/34 دقيقه/كيلوگرم/ميلی‌ليتر، در تحقيق حاضر با طرح تصادفی متعادل شده شامل دو جلسه آزمون (ورزشی و كنترل) شركت كردند. پروتكل شامل دويدن متناوب روی نوارگردان با شدت ثابت 65% حداكثر اكسيژن مصرفی بود. نمونه‌های خون قبل، هنگام و دو ساعت بعد از فعاليت، جمع‌آوری شد. يافته‌ها: مقادير گرلين آسيل‌دار و ميزان گرسنگی به‌طور معنی‌داری در مرحله دوم كاهش يافت و در انتهای آزمون، نسبت به مقادير استراحتی به‌طور معنی‌داری كمتر بود (به ترتيب 006/0=P و 002/0=P). كل مقادير مساحت‌های زير منحنی مربوط به گرلين آسيل‌دار و ميزان گرسنگی، به‌طور معنی‌داری در جلسه آزمون ورزشی نسبت به جلسه كنترل كمتر بود (هر دو 0005/0>P). هورمون رشد هم به‌طور معنی‌داری در مرحله دوم افزايش يافت و در انتهای آزمون ورزشی، نسبت به مقادير استراحتی بيشتر بود (033/0=P). نتيجه‌گيری: گرلين آسيل‌دار و اشتهای افراد چاق، به‌واسطه دويدن با شدت 65% حداكثر اكسيژن مصرفی كاهش می‌يابد و تا دو ساعت بعد از آن، نسبت به مقادير استراحتی پايين‌تر باقی می‌ماند. به نظر می‌رسد كه هورمون رشد در اين سركوب نقش مؤثرتری دارد. اين‌كه آيا اين پروتكل می‌تواند در يك برنامه تمرينی كوتاه‌مدت اثرات مشابهی داشته باشد، نياز به بررسی بيشتر دارد.

Background: Body weight is regulated by both food intake and energy expenditure. Ghrelin, a hormone produced by the stomach and pancreas, enhances appetite. This study was undertaken to determine the effects of intermittent treadmill running on acylated ghrelin and appetite in individuals with obesity. Methods: Nine inactive male students, with a mean age of 20.56±0.48 yrs, a body mass index of 32.68±0.84 kg/m2 and a maximum oxygen uptake of 34.21±1.48 ml/kg/min, participated in the study in two trials (control and exercise) in a counterbalanced, randomized design. The protocol included intermittent running with a constant intensity at 65% of VO2 max on a treadmill. Blood samples were collected before, during, and 2h after cessation of the exercise. Results: Acylated ghrelin concentrations and hunger ratings decreased significantly in the second phase and remained lower than baseline (P=0.006 and P=0.002, respectively) at the end of the exercise. The total area under the curve values and hunger ratings (all P<0.0005) were significantly lower in the exercise trial compared with the control state. Similarly, growth hormone rose significantly at the second phase and remained higher than baseline (P=0.033) at the end of the exercise trial. Conclusion: These findings indicate that acylated ghrelin and appetite are reduced by running at 65% of VO2 max and remain lower than baseline even two hours afterwards in individuals with obesity. Growth hormone seems to be more responsible for this suppression. Further studies are required to investigate whether this protocol could elicit the same effects in short-term training programs.