بررسي نتايج همي‌آرتروپلاستي اوليه شانه در درمان شكستگي و شكستگي- دررفتگي‌هاي پروگزيمال بازو

Functional results after primary shoulder hemiarthroplasty for proximal humerus bone fractures

زمينه و هد ف: همی آرتروپلاستی اوليه شانه از روش های شناخته شده درمانی جهت شگستكی های پروگزيما ل هومروس به ويژه در انواع با جا به جايی زياد كه امكان فيكساسيون نيست می باشد. درمان موفقيت آميز اين شكستگی ها يك چالش پيش روی جراحان شانه به ويژه در افراد مسن می باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسی نتايج جراحي همی آرتروپلاستی اوليه شانه و ارزيابی عوامل موثر بر آن است . روش بررسی: در اين مطالعه 39 بيمار كه از مهرماه 1384 تا اسفندماه 1387 در بيمارستان های امام خمينی و شريعتی تهران توسط يك جراح تحت همی آرتروپلاستی شانه 23(% قرار گرفتند وارد مطالعه شدند و حداقل تا يك سال پس از عمل پ ی گيری شدند مورد ارزيابی قرار گرفتند . ( 58 49 سال بود . ميزان موفقيت نتايج براساس نمره /77±14/ 16 بيمار زن بودند . متوسط سن بيماران 3 (% بيمار مرد و ( 41 ارزيابی شد و ارتباط عواملی ازجمله سن، مد ت زمان آسيب تا VAS كانستنت) و نمره درد براساس مقياس ) Constant عمل و معيارهای راديوگرافيك پروتز بر روی نتايج درمان ارزيابی شد . يافت هها: ميانگين نمره كانستنت شانه آسيب از .(p <0/ 61 بود . سن و فاصل ه زمانی آسيب تا عمل با نمره كانستنت يك رابطه معكوس داشتند ( 05 /9±20/ ديده 2 معيارهای راديوگرافيك، فاصله اكروميو - هومرال و فاصله سر تا توبروزيته ارتباط معنی داری با نمره كانستنت داشتند. 4 بود كه با سن بيماران و فاصله زما نی آسيب تا عمل ارتباط مستقيم / در معيار 10 تايی ) 5 VAS) ميانه نمره درد نتيج هگيری: همی آرتروپلاستی شانه بايد در حداقل فاصله زمانی ممكن از ايجاد آسيب انجام شود .(p <0/ داشت ( 05 و برای برقراری بهترين موقعيت آناتوميك پروتز، اين عمل بايد توسط ی ك فرد باتجربه در انجام جراحی شانه صورت گيرد. لزوم انجام توانبخشی صحيح به ويژه در افراد مسن از موارد مهم در بهبود نتايج است.

Background: Shoulder hemiarthroplasty is one of the established methods for management of proximal humerus fractures particularly in the types with more displacement so that fixation is not possible. Successful treatment is a challenge for shoulder surgeons especially in elderly patients. The aim of this study is to investigate the functional results and prognostic factors on shoulder hemiarthroplasty. Methods: Thirty nine patients operated by one shoulder surgeon in Imam Khomeini and Shariati Hospital in Tehran, Iran, from October 2005 to February 2009 were included in this study and followed postoperatively for at least one year. Mean (±SD) age was 49.7±14.3 years. Functional results were measured by constant score and pain was scored using visual analogue score. The relationship between factors such as age, injury to surgery interval, radiographic parameters and functional results were assessed. Results: Mean (±SD) constant score was 61.9±20.2. The age and injury to surgery interval showed a reverse correlation with constant score (p<0.05). There was a significant correlation between constant score and acromiohumeral interval (r=0.53) and head to tuberusity distance (-0.59). Median VAS score was 4.5 (interquartile range: 2- 5.2) that had a direct correlation with age (r=0.38) and injury to surgery interval (r=0.55) (p<0.05). Conclusions: Shoulder hemiarthroplasty should be performed in minimal delay from injury and this operation should be performed by an experienced shoulder surgeon to create the best anatomic position of prostheses. Careful rehabilitation particularly in older patients is very important to improve results.