شيوع ليشمانيوز جلدي و جداسازي انگل ليشمانيا از بيماران مبتلا به سالك در روستاهاي مرزي شهرستان گنبدكاووس به روش PCR در سال‌هاي 1385-1386

Identification of Leishmania species isolated from human cutaneous Leishmaniasis in Gonbad-e-Qabus city using a PCR method during 2006-2007

زمينه و هد ف: ليشمانيوز جلدی در اكثر شهرهای ايران به طور اندميك ديده می شود. شهرستان گنبدكاووس از جمله كانون های آلوده قديمی است . چون مطالعه جامعی در اين زمينه در اين منطقه نشده بود اين پژوهش به منظور بررسي انجام گرفت . روش بررس ی: به منظور PCR تعيين شيوع ليشمانيوز جلدی در روستاهای مرزی اين شهرستان به روش تعيين شيوع بيماری در بين ساكنين روستاهای مورد مطالعه طی ما ه های آبان، آذر و دی در سال 1385 جمعاً 6990 نفر چهل و DNA در ريبوزومال ITS و 2 ITS مورد بررسی قرار گرفتند . برای شناسايی گونه های ليشمانيا، ابتدا نواحی 1 با الكتروفورز روی آگاروز ITS-PCR تكثير گرديد و محصول PCR شش ليشمانيای ايزوله شده از بيماران به روش %1/5 جدا شد ( 200 ميلی آمپر، 140 ولت ). سپس با رنگ آميزی توسط اتيديوم برومايد باند های جدا شده قابل رؤيت و از آن ها عكس گرفته شد . جهت تأييد نتايج مولكولی، تعداد شش ايزوله ليشمانيا نيز هر كدام به طور جداگانه به دو 0% افراد به سالك حاد مبتلا بودند . بيش ترين ميزان آلودگی / موش بالب /سی تلقيح شدند . يافت هها: در اين مطالعه 5 62 % افراد / 0 سال و كمترين ميزان آلودگی ( 0%) در سنين بالای پنجاه سال بود . 9 - زخم حاد ( 2%) در بين افراد 10 11 سال ديده شد . نتيج هگيری: نمونه های جدا - دارای جای زخم بودند و بيشترين ميزان جای زخم در گروه سنی 20 و مقايسه پروفايل ITS-PCR شده از بيماران مبتلا به سالك در رو ستاهای مرزی شهرستان گنبدكاووس پس از انجام ژنوميك آن ها با نمونه های استاندارد ليشمانيا ماژور، ليشمانيا تروپيكا و ليشمانيا اينفانتوم ، همگی ليشمانيا ماژور تشخيص داده شد و با ايجاد زخم در تمام مو شها پس از گذشت پنج ماه، اين نتايج تأييد گرديد.

Background: Cutaneous Leishmaniasis is endemic in plenty of Iranian provinces. This study aimed to determine the epidemiological status of the cutaneous Leishmaniasis outbreak, isolation and identification of the parasite using a PCR method in burden rural areas of Gonbad-e-Qabus County, north Iran. Methods: Data was collected on the prevalence of scars and ulcers over a period of three months among 6990 inhabitants of five villages around Gonbad-e-Qabus county,north Iran, during 2006-2007. Cultured promastigotes were identified using PCR technique. ITS1 and ITS2 of Non Coding Transcribed region at ribosomal DNA of 46 Leishmania isolates were amplified and the PCR products were separated by electrophoresis in 1.5% agarose gel (200 mA, 140 V), visualized by staining with ethidium bromide, and photographed. To confirm the PCR findings, six Leishmanis isolates were injected individually into two BALB/c mice. Results: Among 6990 inhabitants of the five villages, 62.9% had scars and 0.5% had active lesions. The most highly infected age group was 0-10 years and nobody was infected in individuals more than fifty years of age. Individuals 11 to 20 years of age were the most highly infected age group. The results showed that from 46 isolates, all (100%) were L. major in comparison to reference strains and all of them could produce ulcer at the base tail of BALB/c mice, 4-12 weeks after inoculation.Conclusions: According to this study, cutaneous Leishmaniasis due to Leishmania major is endemic in Gonbad-e-Qabus county, north Iran. The results were confirmed by active lesions induced in BALB/c mice.