مطالعه تطبيقي رضايت شغلي به عنوان تابعي از تعهد سازماني و سلامت روان كارمندان دانشگاه مسلم علي گر(هند) و سيستان و بلوچستان (ايران)

A Cross-Cultural Study on Job Satisfaction as a Function of Organizational Commitment and Mental Health among Employees of Aligarh Muslim University in India and University of Sistan and Baluchestan i

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه رضايت شغلي با تعهد سازماني و سلامت روان در بين كارمندان دانشگاه مسلم علي گر و دانشگاه سيستان و بلوچستان مي باشد. نمونه اين پژوهش را 205 كارمند (104 كارمند از دانشگاه مسلم علي گر و 101 كارمند از دانشگاه سيستان و بلوچستان ) تشكيل مي دهند كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه رضايت شغلي، مقياس تعهد سازماني و پرسشنامه سلامت روان (GHQ-12) استفاده گرديده است. نتايج نشان داد كه رضايت شغلي با تعهد عاطفي، تعهد مداوم و تعهد هنجاري و نمرات كلي تعهد سازماني رابطه مثبت و معني داري دارد. اما رضايت شغلي با نشانه هاي جسماني، اضطراب، كژ كنشي اجتماعي، افسردگي و نمرات كلي سلامت روان رابطه منفي داشت. نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد كه در بين كارمندان دانشگاه مسلم علي گر نمرات كلي تعهد سازماني %9/21 واريانس و در مرحله دوم نمرات كلي سلامت روان به ميزان %8 واريانس را براي رضايت شغلي تبيين كرد. در بين كارمندان دانشگاه سيستان و بلوچستان نمرات كلي تعهد سازماني به ميزان %1/29 واريانس و در مرحله دوم نمرات كژكنشي اجتماعي به ميزان %7/5 واريانس را براي رضايت شغلي تبيين كرد. نتايج آزمون t نشان داد كه كارمندان دانشگاه مسلم علي گر به طور معني داري نمرات بالاتري در مقايسه با كارمندان دانشگاه سيستان و بلوچستان در كل سلامت روان و زير مقياس افسردگي كسب كردند. اما تفاوت آماري معني داري بين كارمندان دانشگاه مسلم علي گر و دانشگاه سيستان و بلوچستان در نمرات رضايت شغلي، تعهد عاطفي، مداوم، هنجاري و نمرات كلي تعهد سازماني، نشانه هاي جسماني، اضطراب و كژكنشي اجتماعي وجود نداشت. نهايتا" مي توان نتيجه گرفت كه سلامت روان كارمندان دانشگاه مسلم علي گر وضعيت بهتري نسبت به كارمندان دانشگاه سيستان و بلوچستان دارد اما رضايت شغلي و تعهد سازماني كاركنان دو دانشگاه مورد بررسي يكسان است.

The purpose of the present study is to ascertain the relationship of job satisfaction with organizational commitment and mental health between Aligarh Muslim University (A.M.U) and University of Sistan and Baluchestan (U.S.B) employees. The sample size consists of 205 employees (104 employees from A.M.U and 101 employees from U.S.B), randomly selected for this study. Job Satisfaction Questionnaire, Organizational Commitment Scale and General Health Questionnaire (GHQ – 12) were applied to collect the data. Results demonstrated that job satisfaction had significant positive relation with affective, continuance, normative and total scores of organizational commitment. But, job satisfaction was negatively correlated with physical symptoms, anxiety, social dysfunction, depression, and total scores of GHQ – 12. The results of stepwise regression revealed that in A.M.U employees total scores of organizational commitment accounted for 21.9% of the variance and in the second step total scores of mental health accounted for 8% of the variance in job satisfaction; organizational commitment was a significant positive predictor for job satisfaction while mental health was a significant negative one for it. In U.S.B employees total scores of organizational commitment accounted for 29.1% of the variance and in the second step total scores of social dysfunction accounted for 5.7% of the variance in job satisfaction; organizational commitment was a significant positive predictor for job satisfaction; social dysfunction was a significant negative one for it. Results of t-test showed that U.S.B employees had significantly higher scores on depression and mental health in comparison with A.M.U employees. But there was no significant difference between A.M.U and U.S.B employees on job satisfaction, affective, continuance, normative commitment, total scores of organizational commitment, physical symptoms, anxiety, and social dysfunction. Eventually, it can be concluded that the amount of mental health of A.M. U employees were better than U.S.B employees.