ماهيت نفس ارسطويي از ديد افلوطين (در كتاب اثولوجيا)

The Nature of Aristotle’s Soul in Plotinus’ and Uthulujia’s Points of View

در اين مقاله به بررسي تعريف مشهور ارسطويي نفس از نگاه كتاب اثولوجيا پرداخته شده است. افلوطين خود در كتاب تاسوعات در جانب وجه سلبي علم النفس خويش و در دفاع از موضع افلاطوني خود درباره ذات و ماهيت مجرد و روحاني نفس، آرا رواقيان و اپيكوريان را كه قايل به ماديت و جسمانيت نفس بوده وهمچنين اقوال فيثاغوريان و ارسطو را كه به نوعي نفس را مرتبط و متصل با جسم و بدن مي‌دانند ابطال مي‌نمايد. در كتاب اثولوجيا امّا برخلاف تاسوعات، مولف تا آن جا كه مي‌توانسته سعي در تصحيح مذهب ارسطويي درباره نفس و عرضه تفسيري مقبول و معقول از تعريف نفس ارسطو داشته است و انتقادات وارد برتعريف ارسطويي در تاسوعات را مرتبط با تفسيرمادي گرايانه از ارسطو دانسته و حال آن كه به زعم صاحب اثولوجيا و با تفسيرصحيح كلام ارسطو اين مناقشات بركلام او وارد نمي‌آيد.

In this article, the Aristotle’s definitions of soul in the points of view of the Uthulujia and Ennead is discussed. In the Enneads, in the negative aspect of his psychology for defineded Plato’s position, Plotinus rejects the Stoic and Epicurean ideal of the soul. Also he rejects the Aristotelian definition of the soul. However, in Uthulujia he attempt to defend Aristotle’s definition .Uuthulujia’s adaptor agrees with Plotinus that the soul is not in body as the form of the body yet unlike Plotinus, holds that in a sense the soul is the perfection or entelechia of the body.