اختلاف در تفسير ايده‌ي پديدارشناسي هگل؛ دلايل، دسته‌بندي و ارزيابي نقدي

Some Differences in the Understanding of Hegel’s Idea of Phenomenology; Reasons, categorizing and critical review

پديدارشناسي براي هگل، ايده اي است كه در كتاب پديدارشناسي روح تعين‌يافته است. اهميت اين نكته در آن است كه وارونِ برخي ارزيابي ها كه كل فلسفه ي هگل را نوعي ارزيابي پديدارشناسانه به معناي هگلي آن تلقي مي كنند، ما بايد از پديدارشناسي، ايده ي مشخصي را مراد كنيم كه داراي مسيله ، كاركرد و جايگاه مشخص در دستگاه فكري اوست. ولي بنا به دلايلي كه بايد در اين مقاله بررسي شوند، درباره ي سرشت اين ايده و كلان مسيله و برنامه ي آن ميان شارحان برجسته ي هگل اختلافات مهمي پديد آمده كه نمونه ي آن در تاريخ فلسفه كمتر پيش آمده است. مسيله ي اين مقاله در همين راستا شكل مي گيرد. اين مقاله ابتدا دلايل اصلي پيدايش اختلاف را بررسي مي كند و سپس مي كوشد طرح مشخصي بيابد كه تفسيرهاي متنوع پديدارشناسي هگلي به ياري آن دسته بندي شوند؛ و در پايان با ارزيابي نقديِ كليت روي كرد شارحان پديدارشناسي، تلاش مي كند تا ضرورتِ عرضه ي راه‌كاري براي يافتن نوعي «جمع تفسيري» در فهم اين ايده ي مهم هگلي را نشان دهد.

For Hegel, phenomenology is an Idea which is determined in the Phenomenology of Spirit. The importance of this fact is that, in spite of some accounts, this Idea is a concrete Idea with a determinate problem, issue, duty and position in Hegel’s system, not a general method for analyzing every philosophical discussion. However, based on some reasons which this paper discuses, there are some radical differences about the nature of this Idea and its position and its function. We rarely can see such a diversity concerning a book in the history of philosophy. In this paper, I talk around the very problem. I firstly, find the main reasons of genesis of this variety; after that, I find a structure for categorizing the different accounts of Hegel’s phenomenology. Finally, through making a critical review on the main approaches of Hegel’s phenomenology, I portray the necessity of offering a solution to this issue in order to achieving a kind of interpretive togetherness.