نقش ابعاد مقابله مذهبي در پيش‌بيني ابعاد كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The Role of Religious Coping in Predicting Quality of Life in Patients with Multiple Sclerosis

زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس بيماري مزمن و ناتوان ‌كننده‌ دستگاه عصبي است كه اغلب در بالغين جوان آغاز شده و از نظر پاتولوژي با از بين رفتن ميلين و ايجاد اسكار گليال مشخص مي‌‌شود. با توجه به ايجاد مشكلات روحي ـ رواني پس از ابتلا ، هدف اين مطالعه بررسي تاثير مقابله مذهبي بر پيش بيني كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس بود. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي، 43 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكروزيس از ميان مراجعه كنندگان به مراكز مغز و اعصاب بيمارستان علي بن ابي طالب شهرستان زاهدان در سال 1392 به صورت در دسترس انتخاب شدند. متغيرها با استفاده از پرسشنامه‌هاي شيوه مقابله مذهبي و كيفيت زندگي سنجيده شدند. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: بين مقابله مذهبي منفعل با بعد ايفاي نقش ناشي از مشكلات هيجاني (از ابعاد كيفيت زندگي) و فعاليت‌هاي مذهبي و ارزيابي‌هاي خير خواهانه با بعد رواني كيفيت زندگي رابطه مثبت و معني‌داري وجود داشت. بين مقابله مذهبي منفعل با بعد رواني كيفيت زندگي رابطه معكوس و معني‌داري وجود داشت(05/0p < ). هم‌چنين نتايج رگرسيون نشان داد كه فعاليت‌هاي مذهبي در گام اول به تنهايي 07/0 بعد رواني كيفيت زندگي و در گام دوم فعاليت‌هاي مذهبي با مقابله مذهبي منفعل روي هم 2/0 بعد رواني كيفيت زندگي را پيش بيني مي‌كند. نتيجه‌گيري: افزايش فعاليت‌هاي مذهبي و معنوي مي تواند منجر به ارتقاي كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكروزيس شود.

Background & aim: Multiple sclerosis is a chronic disease of the nervous system which usually begins in young adults and pathologically characterized by demyelination and glial scarring. According to psychological problems after suffering, the aim of this study was to investigate the influence of religious coping on quality of life in patients with MS. Methods: In the present descriptive study, forty-three patients with multiple sclerosis referred to the CNS Center of Ali bin Abi Talib Hospital of Zahedan, Iran, in 2013 were selected. Using religious coping and quality of life, variables were assessed. The data were analyzed by using the correlation and step-wise regression methods. Results: A positive correlation were seen between religious coping with the passive role due to emotional problems (of QOL) and between religious activities and democratic assessments a significant (p < 0.05). The regression results also showed that religious activities in the first step alone 0.07 changed the psychological quality of life and in the second step religious activity along with passive religious coping predicted 0.2 of changes of psychological quality of life. Conclusion: Increasing religious and spiritual activities may contribute to improving the quality of life in patients with multiple sclerosis. Key words: Multiple Sclerosis, Religious Coping, Quality of life