بررسي انگل هاي زنبورعسل در منطقه ايلام و نقش احتمالي آن ها در بروز پدبده ريزش زنبورها

اين بررسي در سه فصل مختلف سال، بهار، تابستان و پاييز در زنبورستان هاي شهرستان ايلام انجام پذيرفت. در اين مطالعه در هر فصل، از 30 زنبورستان و از هر زنبورستان از 10 درصد كل كندوها (مجموعا"450كندو) نمونه-گيري گرديده و بر اساس آزمايشات رايج انگل شناسي مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان آلودگي به واروا دستراكتور در فصول بهار، تابستان و پاييز به ترتيب 6/16%، 30% و 6/26% و ميزان آلودگي به نوزما در فصول بهار، تابستان و پاييز به ترتيب 6/26%، 3/13%و 3/3% بوده است. از هيچ كدام از نمونه ها انگل آكاراپيس وودي و مالپيگا مويبا مليفيكه و گرگارين جدا نگرديد. از 30 زنبورستان نمونه برداري شده، تعداد 13 زنبورستان (3/43%) داراي نشانه ريزش زنبور بودند. در 9 زنبورستان از 13 زنبورستان (23/69%) با نشاني هاي ريزش جمعيت، آلودگي به اسپور گونه هاي مختلف نوزما و 4 زنبورستان (7/30%) آلودگي به واروآ دستراكتور وجود داشته است و در 2 زنبورستان با سابقه CCDهيچ كدام از دو انگل فوق وجود نداشت. در برخي زنبوستان هاي مورد مطالعه در اين بررسي هر دو بيماري نوزموزيس و واروازيس وجود داشت. هر دو بيماري از مهم ترين بيماري هاي انگلي زنبور عسل مي باشند كه سالانه خسارات فراواني را در دنيا به زنبورداران وارد مي نمايند. آناليز آماري در اين بررسي نشان دهنده وجود ارتباط معنادار ميان CCD و بيماري هاي انگلي(P= 0.0005) بوده است.