نقش نواحي صنعتي در توسعه اقتصادي و اجتماعي سكونتگاه هاي روستايي (مطالعه موردي ناحيه صنعتي خورآباد، استان قم)

The Role of Industrial Regions on Social - Economic Development of Rural Settlements, Case: Khorabad - Qom

از جمله راهبردهاي توسعه سكونتگاه هاي روستايي صنعتي كردن آنها در قالب ايجاد شهرك ها و نواحي صنعتي در جوار اين مناطق است. كشور ما نيز از اين قايده مستثني نبوده بطوري كه تا پايان سال 1389 تعداد نواحي صنعتي مصوب برابر با 335 ناحيه بوده است كه اين روند منجر به تغييرات عمده اي در مناطق روستايي شده است. بر اين اساس پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي– تحليلي به بررسي نقش ناحيه صنعتي خورآباد در توسعه سكونتگاه هاي روستايي پيرامون آن پرداخته است. جامعه آماري در اين تحقيق كاركنان ناحيه صنعتي خورآباد در استان قم هستند كه در مناطق روستايي اقامت دارند، لذا 50 نفر از مجموعه 139 نفر شاغل در اين ناحيه صنعتي شرط مورد نظر را دارا بوده كه حجم نمونه را در اين تحقيق تشكيل دادند. براي تعيين شاخص ها نيز از منابع معتبر داخلي و خارجي استفاده شده است، تحليل يافته ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS و آزمون ناپارامتري ويلكاكسون و مك نمار صورت گرفته است. يافته هاي تحقيق حاكي از تفاوت معنا دار در برخي از شاخص ها از جمله افزايش درآمد، تنوع شغلي، امنيت و رضايت شغلي، بهبود تغذيه و كيفيت زندگي است، هرچند در برخي ديگر از شاخص ها همچون مشاركت، مالكيت مسكن و تمايل به ماندگاري در روستا تفاوت معنا داري در قبل و بعد از اشتغال در ناحيه صنعتي مشاهده نگرديد.

The construction of industrial towns and regions are being considered as an important strategies regarding rural development. However, Iran is not an exception. It is being argued that by 2010, there exists 335 industrial regions. This in turn, could explain prominent changes associated with rural areas. The research method of this study is based on descriptive- analytical method. 50 out of 139 employed people were extracted. This study further is supported by application of McNamara and Wilcoxon non-parametric tests. This study suggests that there exists signification difference and variation with regard to income, variance in occupations, job satisfaction as well as security, improvement in nutrition and quality of life indices. However, there are not major significant variations regarding community participation, ownership, and rural inertia.