بررسي امكان انعقاد قراردادهاي مالكيت زماني از طريق عقود معين

Studying the Possibility of Conclusion of Time Proportional Contracts via Definite Contracts

چكيده: قراردادهاي مالكيت زماني به قراردادهايي اطلاق مي‌شوند كه در آنها مالكيت عين يا منفعت به صورت زمان بندي شده به فرد انتقال يافته به گونه‌اي كه منتقل اليه در قسمت معيني از سال حق مالكيت يا بهره‌برداري در مال موضوع قرارداد را به دست آورده و مي‌تواند به صورت متناوب و دايمي از مال موضوع قرارداد در مقاطع زماني مشخص شده در قراردادـ مثلا هفته اول هر سال استفاده نمايد. هدف اين مقاله بررسي امكان ايجاد و تشكيل قراردادهاي مالكيت زماني در چارچوب عقود معين است.اين مقاله در پايان به اين نتيجه مي‌رسد كه قراردادهاي مزبور قابليت انعقاد در چارچوب قراردادي عقود معين، از قبيل عقد اجاره، شركت در عين، شركت در منفعت (مهايات)، بيع مشاع به شرط مهايات و صلح را دارند. ولي با توجه به ماهيت قراردادهاي مزبور، امكان تشكيل اين قراردادها در چارچوب عقد قرض، معاوضه و حق انتفاع وجود ندارد.

Abstract Time proportional contracts are such contracts in which the ownership of the property or its profits is transferred to the contracting party, proportional to time. This means that the party will have the right to use or operate the property in determined portion of the year and will be able to intervene in the property permanently or alternately according to the terms of the contract. This kind of contracts could be formed as a contract of rent, partnership in either the property or its profits, common sale conditional to partnership in profits, and the contract of compromise. Concerning the essence of such contracts, conclusion in the form of loan, exchange, and the right to benefit is impossible. Hereby, we will try to examine the possibility of conclusion of time proportional contracts in the form of determined contracts. Keywords: Time proportional contract, Time based sale, Partnership in profits, Determined contracts