روش فازي در پژوهش، پلي ما بين روش هاي كمي و كيفي پژوهش

Fuzzy Method in Research: A Bridge between Quantitative and Qualitative Research Methods

منطق فازي يك نوع منطق چندارزشي است كه ريشه در افكار افلاطون و فلسفه شرقي دارد، اما نخستين بار در سال 1965 ميلادي، دانشمند ايراني الاصل و استاد دانشگاه بركلي(پروفسور لطفعلي عسگرزاده) ملقب به پروفسور«زاده» ، منطق فازي را مطرح كرد. برخلاف منطق دو ارزشي ارسطويي كه به دنبال پاسخ آري و يا نه براي تعميم به تمام پديده ها مي باشد(همچون پوزيتيويسم)، منطق فازي جهان را همان گونه كه هست معرفي مي كند. منطق فازي با طبيعت، سرشت و فطرت انسان قرين تر بوده و به فلسفه ي شرقي و اديان نزديك تر است. با وجود منفعت-هاي زياد منطق فازي(به دليل نقش برجسته رياضيات در آن)، مشكل عمده ي اين منطق رياضي اين است كه توليدكننده ي الگوهاي فكري بشري نيست. زيرا الگوهاي فكري بشري اغلب شهودي هستند و رياضيات از درك پيچيدگي هاي آن عاجز است. در روش فازي، رويكرد كمي و كيفي حضور همزمان دارند و اين روش پلي بين روش كمي و كيفي برقرار مي سازد.

“Fuzzy logic” is a multi-value logic rooted in Plato and eastern philosophy. An Iranian scientist, professor of Berkley University, “Professor Lotfali Asgarzade” (1965) called professor “L.A zadeh” raised fuzzy logic for the first time. Despite Aristotle two – valued logic finding yes or no response to generalize to all phenomena (e.g. positivism), fuzzy logic introduces the world as it is. Fuzzy logic is close to nature of human being and it is similar to eastern philosophy and religions. Despite great benefits of fuzzy logic (due to the important role of math in it), the major problem of math logic is that it doesn’t produce intellectual models of human being as intellectual models of people are mostly intuitional and math cannot perceive its complexities. In fuzzy method, both quantitative and qualitative approaches exist together and this method is a bridge between qualitative and quantitative method.