بررسي مقايسهاي بين رضايت از زندگي، تابآوري و فرسودگي شغلي پرستاران بخشهاي ويژه و ساير بخشها

Comparative analysis of life satisfaction, resilience and burnout among intensive and other units nurses

مقدمه: فرسودگي شغلي يكي از عوامل اساسي در كاهش كارايي و از دست رفتن نيروي انساني است. لذا با توجه به استرسورهاي فراوان در بخشهاي ويژه و لزوم توجه به ويژگيهاي شخصيتي افراد همچون تابآوري در بكارگيري آنان در بخشهاي مختلف، جهت كاهش فرسودگي شغلي و افزايش رضايت از زندگي پرستاران در جامعه ما ضروري است. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسهي رضايت از زندگي، تابآوري و فرسودگي شغلي بين پرستاران بخشهاي ويژه و ساير بخشها انجام شده است. مواد و روشها: در اين پژوهش توصيفي از نوع علمي- مقايسهاي، جامعه آماري كليه پرستاران شاغل در تمامي بيمارستانهاي شهر تهران در سال1389 بودند، تعداد 304 پرستار، به روش نمونهگيري خوشهاي چند مرحلهاي انتخاب شد. ابزار تحقيق پرسشنامههاي تابآوري كانر و ديويدسون(CD-RISC: Conner-Davidson Resilience Scale)، رضايت از زندگي دينر(SWLS:Satisfaction With Life Scale)، فرسودگي شغلي مسلش و جكسون (MBI: Maslach Burnout Inventory) و پرسشنامه اطلاعات فردي بود. ضريب پايايي براي تمامي آنها بيش از 80/0 به روش آلفاي كرونباخ به دست آمد. براي تجزيه و تحليل آماري از نرم افزار آماري SPSS 18 و آزمونهاي آماري اناليز واريانس يكطرفه و توصيفي استفاده شد. يافتهها: نتايج آزمون تحليل واريانس، نشان داد در سطح (P < 0/01)، پرستاران بخش ويژه رضايت از زندگي و تابآوري كمتري از ساير بخشها دارند. در سطح (P=0/001)، فراواني فرسودگي شغلي پرستاران بخش ويژه بطور معنيداري بالاتر از ساير بخشهاست. نتيجهگيري: از آنجا كه اشتغال در بخش ويژه باعث افزايش احتمال ايجاد فرسودگي شغلي و درنتيجه كاهش رضايت از زندگي ميگردد و بالا بودن تابآوري در پرستاران عامل محافظتكننده در برابر فرسودگي شغلي است، پيشنهاد ميگردد در بخشهاي ويژه از پرستاران با تابآوري بالا استفاده گردد.

Introduction: Burnout is one of the key factors of reduction in performance. Due to the fact that many stressors are in intensive units and paying special attention to the characteristics of nurses such as their resilience in various units, research on decreasing burnout and increasing satisfaction in the life of the nurses is necessary. Aim: The aim of this study was identifying and comparative analysis of life-satisfaction, resilience and burnout among intensive and other units’ nurses. Method: This was causal-comparative study; population was all nurses who have worked at Tehran hospitals in 2010.,(304) that were selected by multi-stage cluster sampling. Data gathering tools were Conner-Davidson resiliency scale (CD-RISK), Diener satisfaction with life scale (SWLS), and Maslach burnout inventory (MBI) and Personal Information Questionnaire. Their internal consistency reliability (Chronbach’s alpha) were ?=0.80%.Data were analyzed by one way ANOVA and software SPSS18. Results: Results of variance analysis showed that nurses in intensive units had less life-satisfaction and resiliency than other units (p < 0.01). And burnout for nurses in intensive units is significantly higher than other nurses (p=0.001). Conclusion: Since working in intensive units causes increase in probability of burnout and as a result of, it decrease in life-satisfaction and on the other hand, high resiliency in nurses is a protective factor against burnout, it is recommended to use nurses with high resiliency in intensive units and enhancement of nurses’ hardy personality rather than just decreasing environmental stressors. Key words: burnout, clinical nurse, intensive unit, life satisfaction, resiliency