مقايسه دو روش اصلاح نوك بيني در جراحي پلاستيك بيني: بخيه سپتوكلوملار در مقايسه با هم‌پوشاني غضروف تحتاني بيني

Comparison of Septocolumellar Suture (SCS) and Lateral Crural Overlay (LCO) methods on nasal tip projection and rotation in rhinoplasty

زمينه و هدف: شكل‌دهی به نوك بينی يكی از مراحل دشوار جراحی پلاستيك بينی می‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسی تاثير دو روش (SCS)Septo Columellar Suture  و Lateral Crural Overlay (LCO) در كاهش پروجكشن نوك بينی و چرخش آن است. روش بررسی: در يك كارآزمايی بالينی يك سويه كور 36 بيمار كه كانديد كاهش ارتفاع نوك بينی هستند وارد شدند. بيماران به روش تصادفی به دو گروه تقسيم ‌شدند. عكس صورت نيم‌رخ بيماران قبل و سه ماه پس از عمل تهيه شد. angle Nasofacial و TP :Ln Ratio برای بررسی پروجكشن و زاويه بينی- لب (angle Nasolabial) و زاويه بينی- كلوملار (Tip columellar angle) برای بررسی چرخش نوك بينی مشخص گرديد. هر دو گروه تحت رينوپلاستی باز قرار ‌گرفتند. يافته‌ها: در هر دو روش LCO، SCS، كاهش معنی‌داری در زاويه بينی- صورت و Tip Projection to Length of Nose (TP: Ln Ratio) و افزايش معنی‌داری در Nasolabial angle و زاويه چرخش ايجاد شد. ولی استفاده از روش LCO نسبت به روش SCS موجب افزايش بيشتری در Nasolabial angle (05/3±83/11 در برابر 62/1±56/4) و Rotation angle (22/3±44/11 در برابر 04/1±56/1) و كاهش بيشتر در      TP: Ln Ratio ‌گرديد (01/0±05/0- در برابر 01/0±03/0-). اما تفاوت ايجاد شده در Nasofacial angle دو گروه اختلاف معنی‌داری نشان نداد. نتيجه‌گيری: هر دو روش مذكور موجب كاهش معنی‌دار، پروجكشن نوك بينی و افزايش معنی‌دار زاويه چرخش نوك بينی شدند. اما روش LCO نسبت به روش SCS موثرتر بود. لذا پيشنهاد می‌شود در جراحی رينوپلاستی در مواردی كه به كاهش بيشتری در پروجكشن يا افزايش بيشتری در Rotation نوك بينی نياز است، از تكنيك LCO برای اين كار استفاده شود.

Background: Proper nasal tip control is a difficult step in rhinoplasty. The aim of this study was to compare the effects of two cartilage modifying methods, Septocolumellar Suture (SCS) and Lateral Crural Overlay (LCO), on nasal tip projection and rotation.Methods: In a single-blinded clinical trial, 36 patients who were scheduled for nasal tip deprojection were enrolled. A profile photograph of face was taken from all the patients before and three months post operation. Nasofacial angles, TP:Ln ratio for assessing nasal tip projection, tip columellar angle and nasolabial angles for nasal tip rotation assessment were measured by a computer software. The patients were randomly divided into two groups that underwent open rhinoplasty. Results: Both the LCO and SCS methods were accompanied by a significant reduction in nasofacial angle and TP:Ln ratio, there was raised nasolabial and rotation angle in comparison to preoperative values. The use of LCO method in comparison to SCS resulted in more increase in the nasolabial angle (11.83±3.05 Vs. 4.56±1.62 degree) and Rotation Angle (11.44±3.22 Vs. 1.56±1.04 degree) and resulted in more reduction in post-operative TP:Ln ratio in comparison to preoperative measures (-0.05±0.01 Vs. -0.03±0.01), however, the difference in the nasofacial angle was not significant.Conclusion: Both cartilage modifying techniques resulted in significant reduction in the projection and increasing in the tip rotation. Lateral Crural Overlay (LCO) seems to be more effective than Septocolumellar Suture (SCS). Therefore, the SCS method is recommended for patients who need more nasal tip rotation and deprojection in rhinoplasty.