ارتباط بين سطح اندوتلين- 1 با علايم و نشانه‌هاي متفاوت بيماري در افراد مبتلا به اسكلرودرمي

The Correlation between endothelin-1 antibody plasma concentrations in patients with scleroderma and different manifestations of the disease

زمينه و هدف: اسكلرودرمی يك اختلال سيستميك با علل ناشناخته می‌باشد كه با ضخيم شدگی پوست و درگيری ارگان‌های داخلی مشخص می‌گردد. اندوتلين- 1 (ET-1) پلاسمايی در فيبروزی شدن پوست بيماران مبتلا موثر می‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسی ارتباط سطح اندوتلين- 1 با علايم و نشانه‌های متفاوت بيماری در افراد مبتلا به اسكلرودرمی انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصيفی- تحليلی است كه به صورت مقطعی در سال 85-84 بر روی 95 بيمار مبتلا به اسكلرودرمی مراجعه كننده به درمانگاه روماتولوژی بيمارستان شريعتی تهران انجام شد. پس از تكميل پرسشنامه، ml5 نمونه خون از بيماران گرفته و سطح اندوتلين- 1 پلاسما اندازه‌گيری شد. داده‌ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سنی افراد مبتلا 29/12±38 سال بود.96 درصد از افراد مبتلا به اسكلرودرمی را زنان تشكيل دادند. از كل افراد مورد بررسی 52 نفر(7/54%) درگيری نوع محدود داشته و بقيه (3/45%) از نوع منتشر بودند. شايع‌ترين علايم بالينی پديده رينود (91 درصد) گزارش شد. رابطه بين كوتاه شدن انگشتان ناشی از ايسكمی با ميانگين سطح اندوتلين معنی‌دار بود (001/0p=). ارتباط وجود زخم نوك انگشتان نيز با ميانگين سطح اندوتلين معنی‌دار بود (05/0p<). بين ساير علايم بيماری با ميانگين سطح اندوتلين رابطه آماری معنی‌داری مشاهده نگرديد. نتيجه‌گيری: با توجه به شيوع بالای پديده رينود در بيماران كه مشابه مطالعات قبلی می‌باشد، می‌توان از آن به عنوان فاكتوری جهت تشخيص بيماری اسكلرودرمی بهره برد. همچنين از آن‌جا كه سطح اندوتلين در بيماران افزايش می‌يابد شايد بتوان آن را به عنوان يك فاكتور تشخيصی در نظر گرفت.

Background: Systemic scleroderma (SSc) is a generalized connective tissue disorder of unknown origin which most notably is characterized by skin thickening and organ damage. Endothelin-1 (ET-1) antibody plays a role in skin fibrosis. The aim of this study was to determine the prevalence and correlation of different manifestations of SSc with ET-1 plasma levels.Methods: This cross-sectional analytical study was conducted on 95 patients (91 women and four men) with scleroderma in 2006. The patients had been referred to the Rheumatology Clinic of Shariati Hospital in Tehran, Iran. The demographic data and signs and symptoms were entered in a questionnaire and endothelin-1 concentrations were measured. Results: The mean age of the patients was 38±12.29 years. Diffuse cutaneous SSc (dcSSc) was diagnosed in 52 and limited cutaneous SSc (lcSSc) in 43 patients. Raynaudʹs phenomenon (91%) was the most common manifestation in the patients. The relationship between the resorption of terminal phalanges due to fibrosis with the plasma concentration of Endothelin-1 was statistically significant (p=0.001). Pitting ulcers had significant relationships with endothelin-1 concentrations too (p<0.05). No other significant relationships were found between the other manifestation of the disease and Endothelin-1 concentration. Conclusion: In this study, Reynaudʹs phenomenon was the most frequent sign in patients with scleroderma. Thus, it could serve as a tool for the diagnosis of scleroderma. As there were no significant relationships between the other manifestations of scleroderma with endothelin-1, a cohort study with a larger sample size is suggested.