بررسي سطح سرمي و ادراري سيستاتين C و ارتباط آن‌ها با مقياس سنجش ميزان ناتواني بيماران مبتلا به اسكلروز متعدد

Evaluation of serum and urinary cystatin C concentrations and their relationship with EDSS in patients with multiple sclerosis

زمينه و هدف: تشخيص بيماری اسكلروز متعدد به عنوان يك بيماری شايع و عامل اصلی ناتوانی‌های ناشی از مشكلات عصبی در بالغين جوان، به خصوص در ابتدای سير آن، به خاطر كمبود بيوماركر تشخيصی مناسب دشوار می‌باشد. ‌هدف از انجام اين مطالعه بررسی سطح بيوماركر سيستاتين C در نمونه‌های سرم و ادرار بيماران مبتلا به اسكلروز متعدد و مقايسه آن‌ها با افراد سالم و همچنين بررسی ارتباط آن‌ها با مقياس سنجش ميزان ناتوانی Expanded Disability Status Scale (EDSS)‌ بيماران می‌باشد. روش‌بررسی: 54 بيمار مبتلا به اسكلروز متعدد (11 مرد و 43 زن با ميانگين سنی 37/8±18/32 سال) بر طبق معيارهای مك‌دونالد به عنوان گروه مورد و 24 نفر فرد سالم (هفت مرد و 17 زن با ميانگين سنی 07/10±31/34 سال) به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه گرديدند. نمونه‌های خون و ادرار به روش صحيح از هر دو گروه گرفته شد و سطح سيستاتين C در آن‌ها اندازه‌گيری گرديد. يافته‌ها: ميانگين غلظت سرمی سيستاتين C (mg/lit) در گروه مورد و شاهد به ترتيب mg/lit01/0±90/0 و mg/lit02/0±89/0 بود (84/0p=). ميانگين غلظت ادراری سيستاتين C به ترتيب mg/lit91/1±37/25 و mg/lit54/2±11/21 بود (18/0p=). غلظت سرمی و ادراری سيستاتين C در بيماران با 5/2≥EDSS به ترتيب mg/lit01/0±90/0 و mg/lit33/2±11/25 و در بيماران 5/2EDSS> به ترتيب 03/0±90/0 و 84/2±30/26 بود كه بين غلظت‌های سرمی (80/0p=) و ادراري (74/0p=) با EDSS بيماران رابطه معنی‌داری وجود نداشت. نتيجه‌گيری: اين مطالعه نشان داد كه سيستاتين C سرمی و ادراری نمی‌تواند به عنوان يك بيوماركر در تشخيص و از طرفی در تعيين شدت بيماری مفيد باشد.

Background: Diagnosis of multiple sclerosis (MS), as a major cause of neurological disability in young adults, is difficult to establish, especially at the onset of the disease process, due to lack of reliable molecular markers.The goal of the present study was to evaluate serum and urinary concentrations of cystatin C and to find their relationship with patientsʹ expanded disability status scale (EDSS).Methods: Based on McDonaldʹs criteria, 54 adult patients with M.S.(11 males and 43 females, with a mean age of 32.18±8.37 years) were enrolled as the case group and 24 age and sex-matched healthy, non-M.S. individuals (7 males and 17 females, with a mean age of 34.31±10.07 years) were recruited as the controls. Serum and urinary concentrations of cystatin C were measured in all the participants.Results: The means of serum cystatin C concentrations (mg/Lit) in the case and control groups respectively were 0.90±0.01 and 0.89±0.02, (p=0.84) and the means for its urinary concentrations were 25.37±1.91 and 21.11±2.54 (p=0.18).The means of serum and urinary cystatin C concentrations were 0.90±0.01 and 25.11±2.33 in patients whose EDSS was ≤2.5 and 0.90±0.03 and 26.30±2.84 in patients whose EDSS was ≥2.5,respectively, although, the differences between the two groups of patients were not statistically significant (p=0.80 and 0.74,respectively for serum and urinary concentrations of cystatin C).Conclusions: This study showed that serum and urinary cystatin C concentrations cannot be used for multiple sclerosis diagnosis or even as a marker in its treatment follow ups or for the determination of disease severity.