مقايسه ميزان استحكام باند برشي براكت‌هاي ارتودنسي باند شده با ادهزيو كورماكس II و ترانس باند XT در دندانهاي مبتلا به فلوروزيس و ارزيابي آسيب مينايي حاصل از ديباندينگ

Comparison of Shear Bond Strength of Orthodontic Brackets Bonded with Core Max II and Transbond XT in Fluorosed Teeth and Evaluation of Enamel Damage after Debonding

چكيده زمينه و هدف: باندينگ براكت به دندانهاي مبتلا به فلوروزيس اغلب مشكل مي‌باشد. هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان استحكام باند برشي براكت‌هاي ارتودنسي به دندانهاي مبتلا به فلوروزيس با استفاده از ادهزيو كورماكس II و ترانس باندXT و ارزيابي آسيب مينايي پس از ديباندينگ مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي شصت دندان مبتلا به فلوروزيس (5 و4 =(TFI و غير فلوروزيس به دو زير گروه تقسيم شدند. براكت اچ وايز استاندارد، در گروه اول و سوم به وسيله ترانس باند XT و در ساير گروهها به وسيله كورماكس II به نمونه‌ها باند شدند. بعد از باندينگ ميزان استحكام باند برشي به وسيله دستگاه اينسترون (Universal testing machine) تعيين شد. ارزيابي استريولوژي آسيب مينايي توسط نرم افزار استريولوژي (Stereolith 1 ) انجام گرديد. از آزمونهاي آماري آناليز واريانس دو طرفهPost Hoc (LSD) ، Kruskal-Wallis ،Wilcoxon و Paired Samples Test جهت ارزيابي داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: فلوروزيس ميزان استحكام باند برشي را به طور معني‌داري كاهش مي‌دهد (سطح معني داري= 041/0). كورماكس II ميزان استحكام باند برشي را به طور معني‌داري افزايش مي‌دهد (سطح معني داري= 040/0). نمونه‌ها در گروه اول (فلوروزيس و ترانس باند XT) كمترين ميزان استحكام باند برشي را نشان دادند (69/1±44/13 مگاپاسكال). گروه دوم (فلوروزيس و كورماكس II) بيشترين افزايش را در تعداد تركهاي مينايي نشان دادند. نتيجه‌گيري: كورماكس II انتخاب مناسبي جهت باندينگ براكت‌هاي ارتودنسي در دندانهاي مبتلا به فلوروزيس مي‌باشد، با اين حال استفاده از روشهاي محافظه كارانه ديباندينگ جهت كاهش آسيب مينايي ضروري مي‌باشد. كليد واژه‎ها: فلوروزيس دنداني – مينا – ادهزيوهاي مورد استفاده در ارتودنسي – استجكام باند برشي

Abstract Background and Aim: Orthodontic bracket bonding may encounter difficulties in fluorosed teeth. The aims of this study were to compare the shear bond strength (SBS) of brackets bonded to fluorosed teeth with Core Max II and Transbond XT and to assess the enamel damage after debonding. Materials and Methods: In this in-vitro study, 60 fluorosed (TFI=4 and 5) and non-fluorosed teeth were divided into two subgroups. The standard edgewise metallic brackets were bonded to the teeth with Transbond XT in the first and third groups, and with Core Max II in the remaining groups. After bonding, the SBS of the brackets was tested with a universal testing machine. The obtained data were analyzed by two-way ANOVA, post-hoc (LSD), Kruskal-Wallis, Wilcoxon, and paired samples tests. Results: Fluorosis significantly reduced SBS (P=0.041). Core Max II significantly increased SBS (P=0.040). Teeth in group 4 (fluorosis and Transbond XT) had the lowest SBS (13.44±1.69 MPa); group 2 (fluorosis and Core Max II) showed the highest enamel damage. Conclusion: Core Max II is a good adhesive for orthodontic bracket bonding in fluorosed teeth but conservative debonding methods should be necessarily applied to decrease enamel damage. Key words: Dental fluorosis, Enamel, Orthodontic adhesive, Shear bond strength