نقش راهبردهاي مقابله با درد در سازگاري با درد مزمن

The Roles of Pain Coping Strategies in Adjustment to Chronic Pain

اگرچه پژوهش‌ها روابط مستحكمي را بين راهبردهاي مقابله و شدت درد، ناتواني جسمي و افسردگي مستند ساخته و براي سنجش اين راهبردها پرسشنامه‌هاي متعددي ساخته شده است اما تا كنون در ميان جمعيت ايراني مبتلا به درد مزمن روابط بين اين راهبردها و سازگاري با درد مورد مطالعه قرار نگرفته و براي سنجش اين راهبردها در جمعيت ايراني مبتلا به درد مزمن ابزار مناسبي نيز وجود ندارد. مطالعه حاضر داراي دو هدف مشخص است: ?- بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي‌ پرسشنامه راهبردهاي مقابله در ميان جمعيت ايراني و ?- بررسي رابطه بين راهبردهاي مقابله با درد و تاثير اين راهبردها بر سطح سازگاري افراد داراي درد مزمن. در اين مطالعه ??? كارمند مرد با ميانگين سني ??/?? سال (??/?? = SD) شركت داشتند و با تكميل پرسشنامه‌هاي اطلاعات عمومي، راهبردهاي مقابله با درد، افسردگي و ناتواني جسمي اطلاعات لازم براي مطالعه را فراهم آوردند. يافته‌هاي اين مطالعه حاكي از اعتبار ملاك و ضرايب همساني دروني قابل قبول خرده مقياس‌هاي پرسشنامه راهبردهاي مقابله است؛ بنابراين‌ مي‌توان پرسشنامه مذكور را در ميان جمعيت ايراني داراي درد مزمن به‌كار گرفت. نتايج تحليل همبستگي نشان داد كه برخي از راهبردهاي مقابله با ناتواني جسمي، افسردگي و درد رابطه دارد؛ در حالي‌كه‌ فاجعه‌آفريني‌ بيش‌تر در مواجهه با درد، با ناتواني جسمي، افسردگي و شدت درد بيش‌تري همراه بود؛ استفاده بيش‌تر از راهبردهاي مقابله ناديده گرفتن درد و گفتگو با خود با ناتواني جسمي و افسردگي خفيف‌تري همراه بود. نتايج اين تحليل همبستگي همچنين حاكي از آن بود كه ادراك كارامدي مقابله بالاتر با افسردگي، ناتواني جسمي و درد خفيف‌تر همراه است. نتايج تحليل رگرسيون كه با هدف پيش‌بيني‌ سه متغير ملاك شدت درد، افسردگي و ناتواني جسمي با استفاده از راهبردها و كارامدي مقابله صورت گرفت نقش عيرانطباقي راهبرد مقابله فاجعه‌آفريني‌ را در سازگاري با درد مزمن آشكار ساخت. راهبرد مقابله فاجعه‌آفريني‌ نه تنها پيش‌بيني‌‌كننده‌ مستقل و معنادار شدت درد بود بلكه استفاده بيش‌تر از اين راهبرد در مواجهه با درد توانست‌ افسردگي و ناتواني جسمي را حتي پس از كنترل شدت درد پيش‌بيني‌ كند. نتايج تحليل رگرسيون همچنين نقش انطباقي دو راهبرد مقابله ناديده انگاشتن درد و گفتگو با خود را در سازگاري با درد مزمن نشان داد؛ استفاده بيش‌تر از اين دو راهبرد با افسردگي خفيف‌تر در ميان افراد داراي درد مزمن همراه بود. برخي از كاربردهاي باليني اين يافته‌ها در مقاله حاضر مورد بحث قرار گرفته است.

Pain coping strategies have been shown to be associated with severity of pain and well as physical and psychological functioning among patients with chronic pain. Assessment of coping strategies has received increasing attention and several measures of cognitive and behavioural coping have been developed. To date, the impact of coping responses on adjustment to chronic pain has not been examined in the Iranian chronic pain population. Present study: (1) investigate the reliability and validity of the Iranian adaptation to the Coping Strategy Questionnaire (IR-CSQ) and (2) examine the relationships between the IR-CSQ individual subscales and severity of pain, physical disability and depression. Two hundred and thirty one male chronic pain subjects with mean age of 41.43 years (sd = 10.39) completed the IR-CSQ and 3 measures of adjustment (present pain intensity, physical disability and depression). To determine the reliability of each of the 7 different subscales in the IR-CSQ, coefficient alphas were computed, using all 6 items in each subscale. The coefficient alphas were high, ranging from 0.74 to 0.83 which indicates that the 7 subscales of the IR-CSQ have satisfactory reliability (i.e., internal consistency). The co relational analyses of the data revealed that more Catsatrophising was associated with more severe pain, physical disability and depression. Also, more use of Ignoring Pain and Coping Self-Statement strategies was significantly associated with less severity of physical disability and depression. The co relational analyses also showed that higher perception of coping efficacy is associated with less pain, physical disability and depression. A series of 3 multiple regression analyses were performed to determine the relationship between the IR-CSQ subscales and the 3 adjustment measures (present pain intensity, depression and physical disability). The results indicated that while higher Catastrophising in chronic pain was a significant predictor of more severe pain, physical disability and depression, the higher use of Ignoring Pain Sensations and Coping-self-Statement were predictive of less depression. The findings of the present study lend additional support to the importance of pain coping strategies in understanding patients’ adjustment to chronic pain. In general, while greater Catastrophising was predictive of more severe pain, depression and physical disability, the greater use of Ignoring Pain Sensations and Coping Self-Statement strategies were predictive of lower levels of depression. The clinical implications of these findings are discussed.