شوپنهاور؛ بدبيني و سرشت ايجابي شر

Schopenhauer: Pessimism, and the Positive Nature of Evil

خوش بيني و بدبيني نظري پي آمد تعيين نسبت وجودي و اخلاقي خير و شرِ جهان بر حسب ديدگاهي خاص و ارايه ادله اي پسيني يا پيشيني در توجيه آن است. هرچند شوپنهاور بنا به ديدگاه پيشيني اش بر وجود شر و نفي هر گونه تلقي وجودي خير اصرار ورزيده و از اين رو يك بدبين است، اما خوبي و خير را در سپهر پديداري به «مناسبت» ابژه اي خاص با تلاش معين اراده، و بدي و شر را به عدم چنين مناسبتي تعريف مي كند. رويكرد شوپنهاور به مساله شر گرچه موكول به متافيزيك اراده و بازنمود او است، اما در امتداد تاريخ فلسفه، در بطن سنت مسيحي و در ربطي دوسويه با سرگذشت و اوضاع زمانه او است. از مجموع تعاريفي كه شوپنهاور از مفاهيمي چون رنج، لذت، سعادت، فضيلت، ستم و حق به دست مي دهد اين‌گونه به ذهن متبادر مي شود كه او هر يك از اين مفاهيم را مصداقاً با مفاهيم خير و شر درهم تنيده مي داند و از هر يك به ديگري نقب مي زند. وانگهي، وي بر آن است كه به رغم خردستيزي و پوچي اين بدترين جهان ممكن، مي توان با تعمق زيبايي شناسانه تسلي يافت، با شفقت پرده پندار را دريد، و با انكار اراده به نجات رسيد.

Theoretical optimism and pessimism result from the determination of the ontological and ethical relationship between the good and the evil of the world, based on special point of view and a priori or a posteriori arguments for it. However, Schopenhauerʹs a priori point of view was the emphasis on the existence of the evil and the negation of the good. Thereby he was a pessimistic, and he defined the good as coordination between an individual object and a definite effort of the will. Thus, he defined evil as absence of such coordination. Although Schopenhauerʹs approach to the problem of the evil is subject to his metaphysics of the will and the representation, it is along with the history of philosophy, within Christian tradition, and in a mutual relation with his life and time situations. From the total of the definitions of suffering and enjoyment (Satisfaction), happiness and virtue, wrong and right, which he gave us, it comes to mind that Schopenhauer linked each of them to the evil and the good. In addition, according to his view, in spite of the irrationality and absurdity of this worst possible world, one can find consolation in aesthetic contemplation, tear the veil of delusion through compassion, and achieve salvation by denial of the will.