مفهوم معناكاوي در انديشه ژوليا كريستوا

The Concept of “Semanalysis” in Julia Kristeva Thought

نظريه نقادانه كريستوا تحت اصطلاح معناكاوي يا تحليل معنايي را مي‌توان تلفيقي از دو حوزه نشانه‌شناسي و روانكاوي تفسير كرد. اين نظريه‌ كه چارچوب عمده نقدها و ديگر آراي او بويژه در مورد سوژه سخنگو را شكل مي‌دهد، از حوزه‌هاي گوناگون دانش از جمله نشانه‌شناسي و روانكاوي وام مي‌گيرد، اما با وارد ساختن اصلاحاتي بر هر يك از آنها حاصل شده است. همچنين اين نظريه مي‌تواند كليد راهيابي به انديشه‌هاي كريستوا به عنوان فيلسوفي پساساختارگرا بويژه در تحليل‌هاي او در زمينه هنر و ادبيات باشد. مقاله پيش رو نيز به اين مسيله مي‌پردازد كه كريستوا چگونه اين دو دانش را در نظريه تحليل معنايي خود بويژه در حوزه هنر و ادبيات تلفيق مي‌كند. اگر نظم نمادينِ زبان را با خودآگاهي يكي بگيريم، مي‌توانيم امر نشانه‌شناختي يا كورا را ناخودآگاهِ زبان بدانيم. بدين ترتيب كريستوا با تلقي تازه خود از نشانه‌شناسي كه متفاوت از مفهوم و معناي استاندارد آن به عنوان علمِ نشانه‌ها و يا نظام نشانه‌اي است، ميان نشانه‌شناسي و روانكاوي ارتباط برقرار مي‌سازد و سعي دارد نظريه‌اي بر اين پايه براي معناداري بويژه در هنر و ادبيات تدارك ببيند. نفوذِ امر نشانه‌شناختي به درون زبان همانا بازگشتِ زبانِ سركوب‌شده است. امر نشانه‌شناختي پيوسته به ساختار نمادينِ معنا نفوذ مي‌كند و بنابراين سياليت و عدم‌تجانس را از نو در سوژه سخنگو/نويسنده بر پا مي‌سازد. همچنين امر نشانه‌شناختي، فرآيند آفرينش را از نو احيا مي‌كند و پيش‌شرط اساسي نظم نمادين است

Semanalysis as a critical theory is based on Julia Kristeva’s research in the two fields of semiology and psychoanalysis. Kristeva puts together these two sciences in literary theory or her speaking subject and use them as a method to analysis art and especially literature that mentioned in her opus. If we take language to symbolize order certain one with consciousness, it is possible to suppose semiology or chora as an unconscious part of language. In this manner Kristeva with her new interpretation of semiology that is different from standard concept and meaning of it as a target science, makes a relationship between semiology and psychoanalysis and aims to provide a theory based on this for meaning in art and literature. Influence of semiology in to the language in fact it is return to suppression language. Semiology always penetrates to symbol structure of meaning and to establish flowing and lack of homogeneity from beginning in subject of writer. Semiology affairs revival process of creation and basic prognosis of symbolize discipline.