مدل سازي پوياي سيستم اجتماعي در ايران

Dynamic Modeling of Social System in Iran

چكيده مديريت مي تواند با استفاده از يك چارچوب پويا به اهداف بلندمدت در يك سيستم دست يابد. اين مقاله مساله توسعه اجتماعي را در سطح كلان مورد بررسي قرار مي دهد. از آنجا كه توسعه اجتماعي داراي ماهيتي چندبعدي و پويا است، در اين مقاله از روش پويـايي هاي سيستم استفاده شـده است. در رويكرد پويايي هاي سيستم، پايداري سيستم اجتماعي به معني كاهش يا افزايش در سيستم نيست، هم چنين هدف ايستايي نيست كه بتوان به آن دست يافت. بر اين اساس، چهار شاخص توسعه اجتماعي يعني جمعيت، اشتغال، دسترسي به آب و غذا، به منظور ساخت مدلي پويا براي ارزيابي سيستم توسعه اجتماعي به كار رفته است. در اين مدل، توسعه اجتماعي در ايران طي دوره 1388- 1368 مورد بررسي و تا سال 1398 مورد پيش بيني قرار گرفته است. نتايج، رابطه بين اجزاي توسعه اجتماعي را در ايران نشان مي دهد.

Abstract Management can achieve the long term goals in a system by means of a dynamic framework. This article considers the problem of social development in macro level. Since social development has a dynamic and multidimensional nature, the system dynamics method has been used in this article. In system dynamics approach, sustainability of social system is not increasing or decreasing in a system, moreover, it is not a static goal, making it impossible to achieve it. In this regard, four indicators of social development that is, population means, employment, water, and food are utilized for dynamic evaluation modeling. This model evaluates social development in Iran over the period 1989-2009 and predicts it until 2019. The results indicate there is a relationship between social development components.