هنر و حقيقت رسانه در روزگار پست مدرن، بررسي رسانه به مثابه توليدكننده وانمايي از منظر ژان بودريار

Art and the Truth of Media at Post- Modern Era

مفهوم رسانه و كاركرد آن به زعم ژان بودريار، فيلسوف معاصر فرانسوي، در نهايتِ مسير خود، يعني در دوره معاصر، دچار چرخش و دگرگوني‌اي اساسي شده است و بر خلاف انتظار و توقع توده (در حالت ناهشياري كامل وي)، در جهت ضد ارتباط و واسازي اطلاعات بنابر منافع و مصلحت‌هاي هر جامعه‌اي، حركت كرده است. اين روند با دست‌كاري نشانه‌ها و استراتژي تهي‌سازي معنا و از همه مهم‌تر با اغواي مخاطب و واداشت او به سكوت و انفعال و در نهايت، خنثي‌سازي ارزش‌ها، روند خود را تثبيت كرده است و با اين شيوه، خطوط قرمز زندگي فردي، ذايقه، علايق، انديشه‌ها و. . . را به ميداني براي تحقق اهداف رسانه تبديل كرده است تا در نهايت امر، طعمه اصلي يعني فرد را نيز در خود هضم و وي را نيز به يك واسطه و رسانه تبديل كند. در اين مقاله با تفسير بودريار از رسانه، و جريان‌سازي‌هاي آن مشخص مي‌شود كه چطور اين روند شكل گرفته و در نهايت سوژه تهي شده از فرديت و معنا در فضايي وانموده و فراواقعي باقي مي‌ماند.

According to Jean Baudrillard, contemporary French philosopher, the concept of media and its function has faced major turns and changes in the end of its path, namely the contemporary era. Unlike what the masses (in their complete unconscious state) expected, the media has moved in the opposite direction of communication and towards the deconstruction of information in accordance with each societies’ interests.This process has stabilized itself through manipulating the signs, sense-depleting strategy, and neutralization of the values and more importantly by seducing the audience and forcing him into silence and passivity. Through this process the red lines of individual life, taste, interests, ideas etc. has been changed and turned into a field for media, through which it can fulfill its goals so that, ultimately, the main prey, who is the individual, is assimilated into media and changed into a medium in its own. In this paper, using Baudrillardʹs interpretation of media and its influences, it would be make clear how this process started only to end up having a subject who is empty of sense and an individuality that remains in a simulated and hyper-real space.