بررسي رابطه عوامل فردي و سازماني با رفتار خود توسعه اي پرستاران

Assesing the relationship between individual and organizational factors with self – development behavior of the nurses

مقدمه: يادگيري و خود توسعه اي نياز مداوم همه پرستاران ميباشد. شناسايي عوامل موثر در فعاليتهاي يادگيري و توسعه مهم هستند؛ زيرا نشان ميدهد كه علاوه بر افراد، زمينه ها يا موقعيتهايي نيز ميتوانند خود توسعه اي را تسهيل نمايند. هدف: هدف اصلي تحقيق حاضر، شناسايي رابطه عوامل فردي و سازماني با رفتار خودتوسعه اي پرستاران ميباشد. مواد و روشها: تحقيق حاضر مطالعه اي توصيفي پيمايشي است كه در سال 1391 در بيمارستانهاي بزرگ دولتي شهر تهران انجام پذيرفت. در اين مطالعه نمونه گيري طبقه اي با تخصيص متناسب صورت گرفت و در نهايت 949 نفر از پرستاران باليني به صورت تصادفي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي استاندارد نگرش خود توسعه اي، تعهد حرفه اي، نگرش اسلامي به كار، تمايل به خودتوسعه اي، حمايت سازماني، حمايت سرپرست و رفتار خودتوسعه اي با طيف ليكرتي پاسخ دادند. براي تعيين پايايي ابزار نيز از آلفاي كرونباخ استفاده گرديد كه ضريب پايايي به ترتيب 85/0 ، 92/0 ، 74/0، 77/0، 81/0، 74/0 و 70/0 به دست آمد. در نهايت داده ها با آزمون اسپيرمن و تحليل مسير از طريق نرم افزار SPSS17 و ليزرل 72/8 مورد تجزيه و تحليل تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميان عوامل فردي: نگرش اسلامي به كار (30/0= B)، تعهد حرفه اي (11/0= B) و تمايل فرد (09/0= B)، همچنين عوامل سازماني: حمايت سازمان (23/0= B) و حمايت سرپرست (23/0= B) با رفتار خود توسعه اي پرستاران ارتباط معناداري وجود داشت (05/0 > p ). نتيجه گيري: نگرش اسلامي به كار، عامل اساسي در ايجاد رفتار خود توسعه اي ميباشد؛ ضمن آن كه عوامل سازماني در افزايش تاثير عوامل فردي بر خود توسعه اي، نقش مهمي دارند. مديران با اعتقاد داشتن به ارزش توسعه، حمايت واضح و مشهود ازكاركنان و تقويت آموزه هاي ديني مي توانند سبب افزايش تمايل پرستاران براي خود توسعه اي شوند.

Introduction: All nurses need to continually learn and self-development. Identifying factors affect learning and development activities are important because they show that the addition of people, contexts or situations can facilitate the self-development. Aim: The main purpose of this study was to assessing the relationship between individual and organizational factors with self – development behavior of the nurses. Method: This research is a descriptive-survey study that was done in Tehran large public hospitals in 2012. In this study, cluster sampling was used with proportional allocation and finally were selected 949 clinical nurses with random sampling method and answered to standardized questionnaires with Likert scale; Self-development attitude, Career commitment, Islamic attitude toward the work, Intention for self-development, Organization’s support, Supervisor’s support ,and Self – development behavior. The Cronbach’s alpha was used to determine reliability that was obtained as follows: 0.85, 0.92, 0.74, 0.77, 0.81, 0.74, and 0.70. Finally, Data was analyzed by use of Spearman and Path analyze tests through SPSS 17 and Lisrel 8.72 soft wares . Results: There are a significant correlation between the Individual factors; Islamic attitude toward the work (B=0.30), Career commitment (B=0.11), Person’s Intentions (B=0.09) and Organizational factors; Organization’s support (B=0.23), Supervisor’s support (B=0.23) with Self – development behavior of the nurses (p < 0.05). Conclusion: Islamic attitude toward the work is a key factor in creating self-development behavior while organizational factors have an important role in increasing the tendency to perform self - development. Managers by having the belief in the value of developing, supporting evidence and clear and strengthening religious teachings can lead to increase nurses’ intention for self-development. Key words: human resource management, nursing, self – development