بررسي ارتباط بين هوش هيجاني با درگيري شغلي در پرستاران باليني

The relationship between emotional intelligence and job involvement among hospital nurses

مقدمه: هوش هيجاني يكي ازعوامل موفقيت در محيطهاي آموزشي، حرفهاي و روابط اجتماعي است. كه با رشد و پرورش آن آثار مطلوبي بر جنبههاي فردي و ميان فردي و عملكرد افراد خواهد داشت. يكي از آثار مثبت آن رشد شخصي و درگيري شغلي مثبت افراد در سازمانها است. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط هوش هيجاني با درگيري شغلي پرستاران شاغل در بيمارستانهاي شهر جيرفت انجام شد. مواد و روشها: اين پژوهش توصيفي- تحليلي به روش تمام شماري بر روي 180 نفر از پرستاران بخشهاي مختلف بيمارستانهاي شهر جيرفت در سال 1391 انجام شد. براي سنجش ميزان هوش هيجاني از پرسشنامه استاندارد هوش هيجاني بار- آن (1980) استفاده شد همچنين براي سنجش درگيري شغلي از پرسشنامه استاندارد بين المللي10 مادهاي درگيري شغلي كانونگو (1982) استفاده شد. روايي و پايايي هر دو پرسشنامه توسط پژوهشگر سنجيده شد و براي پرسشنامه هوش هيجاني و درگيري شغلي به ترتيب 872/0 و 813/0 محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل دادههاي از نرم افزار آماري 17 Spss و آزمونهاي آماري تي تست، آنوا و رگرسيون استفاده شد. يافتهها: 1/81 درصد نمونهها را زن تشكيل داد. ميانگين سني و ميانگين سابقه كار نمونهها به ترتيب شامل: 18/8 ± 6/35 و76/8 ± 26 سال بود. ميانگين نمرات هوش هيجاني و درگيري شغلي به ترتيب 63/33 ± 64/313 و 39/13 ± 81/40 بود. آزمون آماري همبستگي پيرسون رابطه مستقيمي (034/0) بين هوش هيجاني و درگيري شغلي را نشان داد. بر اساس آزمون آماري رگرسيون گام به گام، 6/9 درصد از تغييرات درگيري شغلي مربوط به زير مولفههاي هوش هيجاني ميباشد. نتيجهگيري: نتايج نهايي نشان داد كه بين هوش هيجاني و درگيري شغلي ارتباط مستقيمي وجود دارد، لذا با برنامهريزي همه جانبه در زمينه رشد و پرورش هوش هيجاني در پرسنل پرستاري ميتواند به رشد شخصي و شغلي آنها منجر شده و اين موجب افزايش بهرهوري پرستاران و رضايت هرچه بيشتر بيماران و در نهايت ارتقا سطح سلامت جامعه ميگردد.

Introduction: One of the success factors in educational environments, professional, social relations is emotional intelligence which it’s development would be favorable effects on aspects of personal, interpersonal and his performance . One of the its’ positive effects in organizations is personal growth and job involvement. Aim: The aim of this study was to determine the relationship between emotional intelligence and job involvement among hospital nurses in Jieroft. Method: : This study was descriptive – analytical that all of hospital nurses ( 180) nurses in various hospitals of Jieroft city were selected in 2011. For data gathering was used the Emotional Quotient Inventory (EQ-i) standardized questionnaire and for measurement of job and work was used questioner 10 factors of Kanungo . Reliability and validity of both questionnaires were 0.872 and 0.813, respectively. Data was analyzed using statistical software Spss17 and T- test, ANOVA and regression analysis were performed. Results: Findings showed that (81.1%) of the samples were women. Their age and work experience were, respectively: (35.06 ± 8.183) and (12.26 ± 8.76) years. Mean scores of emotional intelligence and job involvement were respectively (313.64 ± 33.63) and (40.81 ± 13.39). Pearson correlation test (0.034) was found between emotional intelligence and job involvement. Based on stepwise regression test (9.6%) changes of emotional intelligence is related to job involvement. Conclusion: Final results showed that there is a direct relationship between emotional intelligence and job involvement. Therefore, a comprehensive plan for development of emotional intelligence in nursing staff can lead to their personal growth and job development. This results would be increased productivity and more satisfied nurses and patients and ultimately improve the health of the community. Key words: emotional intelligence, job involvement, hospital nurse