وضعيت دسترسي به تسهيلات بخش بهداشت و درمان: مطالعه موردي استان كرمانشاه

Access to healthcare facilities: case study of Kermanshah province

زمينه: دسترسي به تسهيلات و خدمات سلامت يكي از موثرترين عوامل حفظ و ارتقا سلامت جامعه به‌شمار مي رود. هدف از اين مطالعه، بررسي وضعيت شهرستان هاي استان كرمانشاه از نظر دسترسي به شاخص‌هاي منتخب بخش بهداشت و درمان بود. روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- كاربردي و از نوع مقطعي است و با استفاده از 16 شاخص بخش بهداشت و درمان سال 1390 انجام شد. از تكنيك تاكسونومي عددي و همچنين روش تاپسيس به‌منظور تعيين درجه توسعه‌يافتگي شهرستان‌ها در اين بخش استفاده شد. همچنين تكنيك آنتروپي شانون به‌منظور تعيين اوزان شاخص‌ها استفاده شد. يافته ها: براساس نتايج تكنيك تاكسونومي عددي، شهرستان قصرشيرين و ثلاث باباجاني به‌ترتيب بيشترين و كم‌ترين دسترسي را به تسهيلات مراقبت سلامت داشته اند. با توجه به روش آنتروپي شانون، تخت به ازاي هر 10000 نفر مهم ترين شاخص بود و بر طبق روش تاپسيس، شهرستان قصرشيرين و ثلاث باباجاني بالاترين و پايين ترين رتبه را از نظر دسترسي داشتند. نتيجه گيري: منابع بهداشت و درمان در شهرستان هاي استان كرمانشاه به‌صورت متوازن توزيع نشده و اختلاف زيادي بين شهرستان هاي استان از نظر توسعه در بخش امكانات بهداشتي و درماني مشاهده مي‌شود. بنابراين تخصيص امكانات و اعتبارات بهداشتي و درماني به شهرستان‌ها بايد با توجه به درجه توسعه‌يافتگي صورت گيرد و اولويت هاي تخصيص بر اساس شواهد علمي تعيين شود.

Background: Access to health care facilities and healthcare services is one of the most influential factors in the maintenance and promotion of health in society .The purpose of this study was to determine and compare the cities of Kermanshah province in terms of access to healthcare facilities. Methods: The present study was a descriptive cross-sectional study which was performed using 16 indices of health care facilities in 2011. Numerical taxonomy technique and TPSIS method were used to determine the level of development in access to health care facilities. Also, Shannon entropy technique was used to determine the weights of healthcare indices. Results: according to the results of numerical taxonomic technique, the Qasr-e Shirin and Salas-e Babajani towns had the highest and lowest access to health care facilities, respectively. Shannonʹs entropy technique introduced the number of beds per 10000 people as the most important index. According to the findings of TOPSIS technique, Qasr-e Shirin and Salas-e Babajani towns obtained the highest and lowest ranks in terms of access to health care facilities. Conclusion: There was a gap in access to the health facilities between the towns of Kermanshah and health tesoiurces were not evenly distributed. Therefore, health resources should be distributed according to the level of development and the allocation priorities should be determined based on scientific evidence.